mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 417

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed a1. 

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 422

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kwinta w A i Wn2

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko dolna 5-linia, ścieśnione.         tu b-f1 na ostatniej ćwierćnucie 

Tercja w Wn1 (→Wf→Wa)

TGTU (tercja i bemol des1)
..

Wersja A z kwintą b-f1 to najprawdopodobniej pozostałość wcześniejszej wersji tego taktu, z des jako podstawą basową (patrz poprzednia uwaga). W Wn1 (→Wf1) Chopin wprowadził tercję zamiast kwinty, korektę zrobiono jednak niedokładnie, zapominając o  przed dolną nutą. Błąd ten usiłowano skorygować w Wf2, jednak dodany znak postawiono omyłkowo przed górną nutą. Poprawny tekst ma dopiero Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf

t. 422

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W źródłach  ostrzegawczy na początku taktu znajduje się przed B w basie, nie ma go natomiast przed b2 w pr.r., gdzie jest bardziej uzasadniony. Chopin jak się wydaje nie łączył tych dwóch elementów:

  • znak w pr.r. nie wydawał się potrzebny na tej samej zasadzie, jak pominięty został  przywracający g2 na 3. mierze tego taktu – Chopin słyszał i zapisywał oba głosy niezależnie.
  • znak w l.r. został przepisany "z rozpędu" przy poprawianiu tej nuty z pierwotnego des – poprawka udokumentowana jest widocznym skreśleniem tej nuty (patrz też poprawki w analogicznych t. 461-462).

W tekście głównym usuwamy  w l.r., a dodajemy w pr.r.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A , Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy

t. 422

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A (→Wn→Wf) nie ma  przywracającego g2 na 3. mierze tego taktu. To oczywiste przeoczenie – por. analogiczny t. 414 – poprawiono tylko w Wa. Identyczny błąd znajdujemy w A także w dwóch pozostałych wystąpieniach podobnych figur (t. 454 i 462). W tego typu fakturze Chopin traktował oba głosy w dużym stopniu niezależnie, dlatego alteracja będąca częścią chromatycznego postępu w górnym głosie nie wpływała w wewnętrznym słyszeniu kompozytora na tworzące podkład harmoniczny nuty dolnego głosu. Por. liczne tego rodzaju błędy i niedokładności w Etiudzie a op. 10 nr 2, np. w t. 1 i 5, a także odwrotną sytuację w I cz. Koncertu, t. 302 i 304.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf

t. 422-423

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

e3 w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf1)

es3 w A (interpretacja kontekstowa), Wf2 (→Wa) i Wn2

Wf2 :    tr bemol es2 423 + kaso e2;                   red = TGTU
..

Odczytana dosłownie wersja A (→Wn1→Wf1) jest z pewnością błędna, mimo że oba takty są tak samo zapisane za drugim razem (t. 462-463). Świadczy o tym akord B-g-des1-f1 (a nie -e1) brzmiący w orkiestrze od początku t. 422, a przede wszystkim bemole obniżające e3 na es3, które w obu taktach zostały dodane w korekcie Wf2 (→Wa), niemal na pewno przez Chopina. Bemole dodano także w Wn2.
Patrz też t. 423.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf