W A (→Wn→Wf) nie ma 
przywracającego g2 na 3. mierze tego taktu. To oczywiste przeoczenie – por. analogiczny t. 414 – poprawiono tylko w Wa. Identyczny błąd znajdujemy w A także w dwóch pozostałych wystąpieniach podobnych figur (t. 454 i 462). W tego typu fakturze Chopin traktował oba głosy w dużym stopniu niezależnie, dlatego alteracja będąca częścią chromatycznego postępu w górnym głosie nie wpływała w wewnętrznym słyszeniu kompozytora na tworzące podkład harmoniczny nuty dolnego głosu. Por. liczne tego rodzaju błędy i niedokładności w Etiudzie a op. 10 nr 2, np. w t. 1 i 5, a także odwrotną sytuację w I cz. Koncertu, t. 302 i 304.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Przeoczenia odwołania alteracji, Błędy A, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wf
notacja: Wysokość