mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 98

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Znak dopisany w WfD nad ósemką g2-des3 oznacza zapewne staccato, na co wskazuje pionowa kreska, oddzielająca tę ósemkę od następnej szesnastki. Znak wygląda jak klinik, trzeba jednak pamiętać, że Chopinowskie wpisy lekcyjne są często niestaranne i nieraz daleko odbiegają od standardowych form znaków. Ponadto, dublująca funkcję pauzy kreska dowodzi, że celem wpisów była najprawdopodobniej korekta błędnego wykonania, a tego rodzaju korygujące wpisy bywają przejaskrawione. Z tego względu w tekście głównym proponujemy łagodniejszą wersję staccato.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 99

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A (→Wn1)

!!!   miniat: nic.                TGTU (4 akcenty)

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2
..

Zmiana kroju akcentów to charakterystyczna niedokładność pierwszych wydań. W tym wypadku bardziej dziwi prawidłowe odczytanie intencji Chopina w Wn1, gdyż pierwsze dwa znaki w A są wyraźnie dłuższe od dwóch pozostałych i można by się spodziewać, że zostaną odtworzone jako widełki . Por. t. 100.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 100

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

3 akcenty długie w A

!!!   miniat: pół taktu i 2 nuty, tylko górna 5-linia, bez łuku.                 EZTU (3 akcenty i 2 piątki)

2  w Wn1 (→Wf)

EZnieU (widły i piątki)

2 krótkie akcenty w Wa i Wn2

krótkie zamiast długich (2 pierwsze) + piątki pod
..

Trudno wytłumaczyć różnicę w podejściu do akcentów długich między t. 99 a 100, gdyż w A znaki w t. 100 wcale nie są dłuższe od poprzednich. Być może kluczem do rozwiązania zagadki jest pominięty trzeci akcent – jeśli początkowo przeoczono w Wn1 wszystkie akcenty w tym takcie, Chopin korygując to wydanie mógł dodać dwa pierwsze, które tym razem już odtworzono błędnie jako . 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 109-110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.                   TGTU (2 akcenty l.r.)

Krótkie akcenty w Wa
..

Akcenty długie nad synkopowanymi akordami l.r. odtworzono dość dokładnie w wydaniach z wyjątkiem Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa

t. 110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A

!!!   miniat: ostatnia grupa szesnastek, tylko górna 5-linia, bez łuku.                      TGTU

Krótki akcent w Wn1

pod ostatnią nutą

Krótki akcent w Wf (→Wa)

pod 1. nutą 4. grupy

Krótki akcent w Wn2

zamiast długiego z A
..

Akcent długi nad przedostatnią szesnastką został błędnie odtworzony w Wn1 jako krótki akcent pod ostatnią nutą. W Wf (→Wa) akcent umieszczono pod 1. nutą ostatniej czwórki szesnastek, co może być efektem korekty Chopina. W tekście głównym podajemy wersję A, gdyż nie ma pewności, czy Chopin rzeczywiście zmienił zdanie w kwestii akcentowania końcówki tego taktu – nawet jeśli to on korygował Wf w tym miejscu, zmieniał błędny akcent przejęty z Wn1, a nie tekst A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf