mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności A

t. 196

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A (→Wn→Wf) nie ma kasowników podwyższających des2(3) na d2(3). To oczywiste przeoczenie Chopina częściowo poprawiono w Wa, dodając  przed akordem w połowie taktu. Drugi potrzebny znak dodano tylko w Wa3. Zwraca uwagę brak znaków w Wn2, zwłaszcza że dodano tam  ostrzegawczy przed f3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności Wa , Niedokładności A

t. 201

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 w A, interpretacja kontekstowa

 w Wn i Wa2 (→Wa3)

EZnieU1 (+ gwiazdka pod kreską taktową)

Bez pedalizacji w Wf (→Wa1)
..

Znak  wpisany jest w A przed półnutą b, co być może zmyliło sztycharza Wn1, jednak nic nie wskazuje na to, by intencją Chopina był pedał od początku taktu. Z praktycznego punktu widzenia pedał wzięty w połowie taktu to jedyne rozwiązanie, pozwalające czysto zatrzymać akord c-b-c1-e1 przez całą 2. połowę taktu. Brak pedalizacji w Wf (→Wa1) to najprawdopodobniej wynik przeoczenia.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Niedokładności A

t. 202

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Przednutka w A (możliwe odczytanie)

!!!   miniat: pierwszy akord, tylko górna 5-linia.        Tu przednutka przekreślona c2 przed tercją dolnego głosu (EZnieU)

Ćwierćnuta w A (prawdopodobne odczytanie→Wn)

TGTU

Półnuta z kropką w Wf

Cała nuta w Wa
..

W A nie jest jasne, jaka jest wartość rytmiczna nuty c2 – można widzieć w niej ćwierćnutę lub przekreśloną przednutkę. Pierwszą możliwość uważamy za bardziej prawdopodobną, gdyż taką wartość ma odpowiednia nuta w partii oboju i klarnetu w Rork. Gdyby uznać c2 za przednutkę, trudno byłoby wytłumaczyć, dlaczego pozostałe nuty pr.r. zapisane są jako dolny głos (z laskami w dół), a ponadto przekreślenie przednutki na ogół jest prowadzone z dołu do góry, a nie z góry na dół.
Punktowana półnuta w Wf jest najprawdopodobniej wynikiem adiustacji – zmiany dokonano w momencie, gdy przed tą nutą znajdował się błędny bemol, co Chopin z pewnością by zauważył. Można sobie natomiast wyobrazić adiustatora sprawdzającego poprawność rytmiczną notacji, który nie zastanawiał się nad brzmieniem akordu.
Kolejne przedłużenie tej nuty w Wa jest z pewnością adiustacją wydawcy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 215

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A nie ma  podwyższającego b na h, co poprawiono już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 227-228

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Notacja znaków chromatycznych w tym pasażu jest w A bardzo niedokładna, zwłaszcza w partii pr.r., w której jedynie 1. połowa t. 228 ma wszystkie potrzebne znaki. Nie utrudnia to na szczęście prawidłowego odczytania tekstu. W wydaniach znaki stopniowo uzupełniano, ale dopiero Wn2 i Wa3 mają w pełni poprawny tekst. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A