Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Rytm

t. 163

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

es2 przetrzymane w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.               TGTU

es2 powtórzone w Wf

Tu pusta klisza 

..

Brak w Wf łuku przetrzymującego es2 to z pewnością pomyłka, poprawiona w Wa, zapewne na podstawie porównania z analogicznymi taktami.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 185

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Ćwierćnuta w A

!!!   miniat: 3 ósemki, tylko dolna 5-linia, bez akcentów.      TGTU (pusto)

Ósemki w Wn (→WfWa)

2 powiązane dołem ósemki, górna nuta przetrzymana.    Czyli oktawa na 3. ósemce, belka wiązania i łuk przetrzymujący as.

..

Zdaniem redakcji, wersja wydań to efekt niedokończonej korekty błędu Wn1 – w wyniku nieco niedokładnej pisowni A oktawa As-as została prawdopodobnie umieszczona początkowo dopiero na 3. ósemce taktu. Błąd postanowiono skorygować, dodając oktawę na 2. ósemce i łuki przetrzymujące obie nuty, lecz łuk dla dolnej nuty pominięto. Scenariusz ten dobrze tłumaczy także pierwotną przyczynę nadmiaru akcentów w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 199-200

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

g1 przetrzymane w A

!!!   miniat: t. 199 i 1. ćwierćnuta 200, ścieśnione, tylko górna 5-linia, ale w 200 dołożyć półnutową tercję as-c1 z laską w dół.                      TGTU = liga g1 i łuk 200 EZTU; w t. 199 2. półnuta pr.r. jednogłosowo (TGTU)

g1 powtórzone w Wn (→Wf)

bez ligi g1, w t. 200 łuk EZnieU, w t. 199 druga półnuta rozdzielona na 2 głosy – tercja z laską w górę, b w dół. I od tej laski w górę łuk do kontynuacji

g1 powtórzone w Wa

łuki jak war. 22, ale 2. półnuta 199 jednogłosowo jak war. 11

..

Widoczne w A dwa łuki – przetrzymujący g1 i motywiczny w t. 200 – zostały w Wn (→WfWa) odtworzone jako jeden łuk frazowy, biegnący od 2. półnuty w t. 199. Przyczyną niezrozumienia pisowni A najprawdopodobniej był Chopinowski sposób pisania łuków przetrzymujących – w tym przypadku sztycharz zapewne uznał ten łuk za łączący półnutę e1 w t. 199 z ćwierćnutą g1 w t. 200. W Wn (→Wf) drugą półnutę pr.r. w t. 199 podzielono na dwa głosy – tercję c1-e1 i b1. Także ta dowolna zmiana miała przypuszczalnie źródło w niedokładnej pisowni A (dość częstej u Chopina) – obie górne nuty tego akordu zapisane są bez laseczki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn

t. 202

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Ósemki w A (interpretacja kontekstowa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, bez łuku frazowego.                 tr = f1 ósemka z kropką, es1 ósemka;                      red = TGTU (2 ósemki)

Rytm punktowany w Wn (→WfWa)

jak w górnym głosie obie szesnastki w pionie razem. Bemole es1/2

..

Dolny głos pr.r. zapisany jest w A z błędem rytmicznym: . Przyjmujemy, że Chopin pomyłkowo wpisał kropkę przedłużającą ósemkę f1 ("z rozpędu" po kilku innych rytmach punktowanych w t. 201-202), po czym zorientował się w pomyłce i pozostawił dwie ósemki, licząc że mało widoczna kropka nie zmyli sztycharza. Ósemki odpowiadają rytmowi w partii I skrzypiec Rork i są zgodne z podobnym motywem dwa takty wcześniej. Wersję wydań, której zgodności z intencją Chopina nie da się całkiem wykluczyć, można traktować jako alternatywę dla interpretacji przyjętej w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A

t. 202

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Przednutka w A (możliwe odczytanie)

!!!   miniat: pierwszy akord, tylko górna 5-linia.        Tu przednutka przekreślona c2 przed tercją dolnego głosu (EZnieU)

Ćwierćnuta w A (prawdopodobne odczytanie→Wn)

TGTU

Półnuta z kropką w Wf

Cała nuta w Wa

..

W A nie jest jasne, jaka jest wartość rytmiczna nuty c2 – można widzieć w niej ćwierćnutę lub przekreśloną przednutkę. Pierwszą możliwość uważamy za bardziej prawdopodobną, gdyż taką wartość ma odpowiednia nuta w partii oboju i klarnetu w Rork. Gdyby uznać c2 za przednutkę, trudno byłoby wytłumaczyć, dlaczego pozostałe nuty pr.r. zapisane są jako dolny głos (z laskami w dół), a ponadto przekreślenie przednutki na ogół jest prowadzone z dołu do góry, a nie z góry na dół.
Punktowana półnuta w Wf jest najprawdopodobniej wynikiem adiustacji – zmiany dokonano w momencie, gdy przed tą nutą znajdował się błędny bemol, co Chopin z pewnością by zauważył. Można sobie natomiast wyobrazić adiustatora sprawdzającego poprawność rytmiczną notacji, który nie zastanawiał się nad brzmieniem akordu.
Kolejne przedłużenie tej nuty w Wa jest z pewnością adiustacją wydawcy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności A