mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 138

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez pedalizacji w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.              Tu pusta klisza 

Pedalizacja w Wf (→Wa)

TGTU (Ped i gwiazdka)
..

Pedalizację dodał Chopin w korekcie Wf (→Wa). Jest to trzecie uzupełnienie – obok łuku przetrzymującego es2 i sempre legato – wprowadzone w tej korekcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 138

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A

jak TGTU, ale pierwszy pod akordem (jak drugi)

Krótkie akcenty w Wn

Krótkie akcenty w Wf (→Wa)

Akcenty długie proponowane przez redakcję

TGTU
..

Oba akcenty w A są typowymi akcentami długimi, czego nie odtworzono w wydaniach. Przesunięcie pierwszego z nich pod 3. ósemkę to niemal na pewno pomyłka sztycharza Wf (→Wa), który upodobnił tę połówkę taktu do sąsiednich. W tekście głównym pierwszy akcent przenosimy nad fes2, zgodnie z pisownią użytą przez Chopina w repryzie (t. 285), naszym zdaniem trafniejszą.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 139

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez określenia w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.          Tu pusta klisza 

sempre legato w Wf

TGTU
..

Wskazówkę sempre legato dodał Chopin w korekcie Wf, prawdopodobnie uznając pozbawiony łuków akompaniament w tym i następnych dwóch taktach za wymagający doprecyzowania artykulacji – w repryzie l.r. opatrzona jest w analogicznym miejscu łukami. W Wa, w którym łuki te dodano tutaj, pominięto sempre legato, co można uznać za rozwiązanie racjonalne i zgodne z ekonomią oznaczeń, cechującą na ogół notację Chopinowską.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf , Legato i łuki

t. 139

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

7 nut i h1 w A (→Wn) i WfD

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia.            EZTU = wszystkie ósemki z kropkami (bez pierwszej), łuk, '7'. Bez mordentu!

8 nut i b1 w Wf (→Wa1)

EZnieU

8 nut i h1 w Wa2 (→Wa3)

EZnieU1
..

W Wf (→Wa) ósemka a1 została podwojona, przez co cała grupa liczy 8 nut. W 1. połowie tego taktu w Wf popełniono jeszcze dwa wyraźne błędy – pominięto mordent i  podwyższający drugie b1 na h1 (patrz też uwagi w 2. połowie taktu). W WfD Chopin poprawił dwa błędy: skreślił zbędne a1 i dodał brakujący . Nagromadzenie błędów Wf w tym takcie musi dziwić, jeśli wziąć pod uwagę korekty Chopina zarówno w Wf1, jak i w Wf2 (por. t. 138). Pozostaje też zagadką, dlaczego mimo adiustacji dokonywanych w kolejnych nakładach Wa – nawet w tym takcie – nie próbowano wskazać zgodnej z rzeczywistością liczby nut w grupie, nie mówiąc już o wprowadzeniu poprawnej wersji Wn1, które brano pod uwagę już przy adiustowaniu Wa2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 139

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W Wf (→Wa1) przeoczono  podwyższający b1 na h1. Chopin poprawił ten błąd w WfD. Kasownik dodano także w Wa2 (→Wa3), zapewne na podstawie porównania z Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD