mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 132

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Podział łuku po es1 w A i Wn2

!!!   miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia, bez pedału.        TGTU (2 łuki)

Podział łuku przed es1 w Wn1

do d1 (górą) i od es1 (dołem)

Zbiegnięcie łuków na es1 w Wf (→Wa)

Pierwszy TGTU, drugi war. 22
..

Nawet w tak zdawałoby sie oczywistej sytuacji sztycharz Wn1 podzielił łuki w połowie taktu, wbrew A i sensowi muzycznemu. Przedłużenie pierwszego łuku w Wf (→Wa), mimo że przywraca zakres łuku wpisany w A, jest prawdopodobnie kolejną niedokładnością.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 133-134

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Notacja rytmu jest w źródłach myląca, gdyż półnuty des2 w t. 133 i g1 w t. 134 umieszczone są nad 2. ósemką taktu lub nawet po niej. Chopin często używał tej dawnej konwencji notacyjnej, z reguły w przypadku nut wypełniających cały takt. Wątpliwości budzi zwłaszcza początek t. 133, w którym na pierwszy rzut oka wydaje się, że po ćwierćnucie as1 należy uderzać oktawę des1-des2. Dopisek Chopina w WfD – kreseczka łącząca as1 z des2 – potwierdza, że tekst został tu błędnie zinterpretowany przez uczennicę. Podobne niejasności występują w analogicznych t. 281-282.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Adiustacje Wn

t. 133

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi na des2 w A

!!!   miniat: 1. ćwierćnuta taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu i łuku.                tr = akcent długi ale rozciągnięty w prawo, żeby wyraźnie objął półnutę na 2. ósemce (z sąsiedniej adnotacji; na miniaturze półnuta właśnie tam);             red = TGTU (na miniaturze też TGTU).   

Wszędzie pauza ósemkowa na normalnej wysokości (bo będzie obniżana w dalszych wariantach)

Krótki akcent na des2 w Wn

tr: akcent nad 2. ósemką taktu (nad półnutą, która tam w transkrypcji wystąpi, tak też dać na miniaturze );                  red = krótki na początku taktu (jak TGTU, ale z krótkim akcentem).                             Pauza jak war. 11

Krótki akcent na as1 w Wf

krótki pod as1 na początku taktu (obniżyć pauzę)

Pionowy akcent na as1 w Wa

jak war. 33, tylko akcent pionowy pod (dziobkiem w dół)
..

Różnice w umiejscowieniu akcentów wynikają być może z niejednoznacznego zapisu rytmicznego, przejętego z A – sztycharz Wf, widząc akcent nad półnutą des2, która choć umieszczona nad ćwierćnutą des1, ma być wykonana razem z as1, umieścił akcent w miejscu jego obowiązywania (na początku taktu). Nie wziął przy tym pod uwagę, że przeniesienie znaku nad inną nutę zmieniło de facto jego znaczenie, gdyż w polifonizującej fakturze znak dotyczy najczęściej tylko jednego z głosów. W tekście głównym podajemy wersję A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 133

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez wskazówki w A (→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: nic.               Tu pusta klisza 

ten. w WfD

tr = ten. (bez nawiasu) nad 2. ósemką (bo tam będzie półnuta), pod łukiem;             red = TGTU bez nawiasu

Wariantowa propozycja redakcji

TGTU
..

Wskazówkę ten. nad półnutą des2 dopisał Chopin w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 135

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Ćwierćnuta b1 w A i Wn2

!!!   miniat: 2. ćwierćnuta taktu, tylko górna 5-linia, bez łuku.               TGTU

Ósemka b1 w Wn1

to b1 w pionie przydzielone do górnego głosu

Ósemka z kropką b1 w Wf (→Wa)

jak war. 22, tylko z kropką
..

Przydzielenie ćwierćnuty b1 do górnego głosu, co uczyniło z niej ósemkę to zdaniem redakcji wynik niedokładności sztycharza Wn1, który albo nie zrozumiał pisowni A, albo ułatwił sobie pracę. Dodanie w Wf (→Wa) kropki przedłużającej przy tej nucie może być wprowadzoną ad hoc poprawką rzekomego przeoczenia kropki w wersji Wn1. Dlatego w tekście głównym zachowujemy wersję A jako jedyną niewątpliwie autentyczną. Teoretycznie zarówno w przypadku zmiany w Wn1, jak i w Wf, nie można całkiem wykluczyć możliwości korekty Chopina, wydaje się jednak zupełnie nieprawdopodobne, by chciał on zmieniać tak drobny szczegół akompaniamentu – różnica w brzmieniu jest wszak przy naturalnej pedalizacji harmonicznej praktycznie nieuchwytna. W Wn2 przywrócono wersję A.
Podobnie w analogicznym miejscu repryzy, t. 283.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wf