Artykulacja, akcenty, widełki
- « Poprzednia
- 1
- …
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- …
- 31
- Następna »
t. 225
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Pominięcie w wydaniach to z pewnością błąd, być może sprowokowany brakiem miejsca ze względu na łuk. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
||||||||||
t. 226
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Umieszczenie w Wn1 (→Wf) akcentu nad drugą z ostatniej grupy szesnastek można by uznać za zwykłą pomyłkę, gdyby nie to, że zaakcentowanie właśnie f1 podkreśla sekundowy motyw (w tym wypadku ges1-f1), powtórzony następnie – i akcentowany – we wszystkich dalszych wystąpieniach podobnej figuracji (t. 230, 234, 236, 238 i 240). Wskazywałoby to na korektę Chopina, a być może nawet pomyłkę kompozytora w A. Za pomyłką sztycharza przemawia jednak brak śladów usuwania akcentu oraz duże prawdopodobieństwo, że Chopinowi zależało bardziej na motywie rytmicznym niż melodycznym. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
||||||||||
t. 229
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Akcent w A (krótki) umieszczony jest nad 2. szesnastką ostatniej grupy (b). Zdaniem redakcji zapis ten jest niedokładny, a akcent ma dotyczyć 1. szesnastki. W Wn1 akcent wydrukowano zgodnie z dosłownym odczytem A, jednak nad następną szesnastką (f) dodano kolejny akcent. Ta muzycznie niezrozumiała pisownia świadczy być może o jakichś próbach skorygowania błędnego zapisu. W Wf (→Wa1) oba te błędne akcenty pominięto (niewykluczone, że była to korekta Chopina). Wn2 ma akcent nad 1. nutą, co najprawdopodobniej świadczy o ujednoliceniu zapisu wszystkich podobnych taktów. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A |
||||||||||
t. 230
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W tym takcie nie jest jasne, jaki rodzaj akcentów Chopin miał na myśli – w A pierwsze dwa można inerpretować jako długie lub krótkie, trzeci jest długi, a czwarty krótki. Porównanie z analogicznymi taktami – patrz t. 226, pozwala rozstrzygnąć wątpliwość na rzecz akcentów długich. Czwarty z nich omawiamy osobno ze względu na niejasne umiejscowienie tego znaku. W Wn1 (→Wf→Wa) pominięto pierwszy i trzeci akcent, co poprawiono w Wn2. Wszystkie akcenty w wydaniach są krótkie, choć znak w Wf mógłby być uznany za długi. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
||||||||||
t. 230
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Brak w A (→Wn) akcentu nad ges1 musi być uznany za niedopatrzenie Chopina – akcenty występują w pięciu pozostałych podobnych taktach. Rozproszenie uwagi kompozytora mogło być spowodowane poprawkami w tym miejscu. Znak dodany w Wf (→Wa) jest najprawdopodobniej efektem korekty Chopina, choć można się dziwić, dlaczego kompozytor – skoro już zajął się akcentami w tym takcie – nie uzupełnił pozostałych braków. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- …
- 31
- Następna »