mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 97

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od 1. ósemki w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf→Wa)

!!!   miniat: 3 ósemki, tylko dolna 5-linia, bez pedału.           TGTU (lewy koniec łuku, podział chyba przed 3. ósemką)

Łuk od 2. ósemki w A (możliwa interpretacja) i Wn2
..

Moment rozpoczęcia łuku l.r. nie jest w A zupełnie jasny, toteż oba odczytania – przez Wn1 (→Wf→Wa) i Wn2 – można uznać za uprawnione. W tekście głównym przyjmujemy interpretację bliższą odczytowi dosłownemu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 97

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

1 łuk w A

!!!   miniat: nic.              TGTU (prawy koniec)

2 łuki w Wn (→Wf→Wa)

2 półtaktowe łuki (tylko prawy koniec pierwszego)
..

Podział łuku w wydaniach jest z pewnością nieautentyczny.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 100-101

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuki A (odczyt dosłowny) i Wn2

!!!   miniat: 2 ostatnie szesnastki 100 (przeniesione na dolną pięciolinię) i 1. ćwierćnuta 101, tylko dolna 5-linia, bez palcowań.                 Łuk 99-100 tylko do ostatniej szesnastki + 101-102  EZTU.

Łuki A, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuki w Wn1 (→Wf→Wa)

99-100 jak war_11 + 101-102 EZnieU
..

T. 100 jest ostatnim na stronie A i, jak to często bywa, łuki są na przejściu stron zanotowane niedokładnie. Łuk w t. 100 sięga daleko poza nuty, sugerując kontynuację, jednak w t. 101 nie ma ewentualnego dokończenia tego łuku. Dlatego wersje wydań, w których łuk kończy się wraz z ostatnią nutą t. 100, można uznać za usprawiedliwione. Logika przebiegu muzycznego sugeruje jednak, by za niedokładność uznać brak dokończenia łuku w t. 101, a nie przeciągnięcie końcówki łuku w t. 100 – por. np. analogiczną sytuację 4 takty dalej.
Rozpoczęcie łuku w t. 101 od początku taktu to typowa niedokładność Wn1 (→Wf→Wa), poprawiona w Wn2. (Łuk Wn1 nosi ślady poprawek w druku – widać, że był początkowo podzielony na kilka części. Nie oznacza to, że Chopin chciał przesunąć początek łuku – celem korekty niewątpliwie było połączenie bezsensownych fragmentów.)

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 103-104

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

2 łuki w A

!!!   miniat: nic.                       TGTU (łuki cała linijka)

1 łuk w Wn (→Wf→Wa)

nad całą linijką, kontynuujący z obu stron. Nad palcowaniem. Któryś z następnej strony się na pewno nada
..

Ciągły łuk wydań jest rezultatem korekty łukowania dokonanej w Wn1. Widoczne ślady pozwalają jednak stwierdzić, że nie korygowano wersji A, nie ma też pewności, czy wszystkie korekty łuków w Wn1 robił Chopin. Z tego względu w tekście głównym zachowujemy notację A, w której łuki zachodzą na siebie na początku t. 104. Ciągły łuk można uważać za równorzędny wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 105

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez łuku w A (→Wn)

!!!   miniat: 2. połowa taktu, ścieśniona, tylko dolna 5-linia.                      Tu pusta klisza 

Łuk Wf, odczyt dosłowny

EZnieU = łuk w 2. połowie taktu

Łuk Wa

EZnieU1

Łuk Wf, interpretacja proponowana przez redakcję

TGTU
..

Łuk pod czterema ósemkami został dodany niewątpliwie przez Chopina w korekcie Wf (→Wa). Z zapisu Wf nie wynika jednak jasno, czy łuk ma rzeczywiście dotyczyć ósemek górnego głosu, czy łącznie obu głosów, innymi słowy, czy ma się rozpoczynać od przetrzymanej ósemki as, czy od półnuty es. W Wa łuk został przeniesiony nad ósemki, co choć graficznie sprzeczne z zapisem Chopina, wydaje się zręcznym rozwiązaniem tego dylematu – łuk dotyczy górnego głosu, ale obejmuje także dolny. Rozwiązanie to proponujemy jako alternatywne także w analogicznym t. 107.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf