- « Poprzednia
- 1
- …
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- …
- 158
- Następna »
t. 284-285
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Wcześniejsze rozpoczęcie łuku w wydaniach może być wynikiem Chopinowskiej korekty Wn1. Nie mając jednak co do tego pewności, w tekście głównym podajemy wersję A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wn |
|||||||||
t. 285
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W tekście głównym podajemy akcenty długie A. W wydaniach odtworzono je niedokładnie jako krótkie. Różnice w liczbie akcentów są wynikiem przeoczeń i adiustacji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 285-286
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W tekście głównym dodajemy ostrzegawczy przed es2 w t. 285 i przed G w t. 286. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
|||||||||
t. 285
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Wersja Wf (→Wa) to najprawdopodobniej błąd tercjowy – w repryzie A ma w całym tym temacie (od t. 273) akompaniament niemal niezmieniony w stosunku do ekspozycji, nie widać też w Wf żadnych śladów poprawek w druku. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy |
|||||||||
t. 286
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Znak w A jest większy od większości długich akcentów, tak iż odtworzenie go w Wn jako widełek nie może być uznane za niedokładność. Zdaniem redakcji, kontekst przemawia tu jednak zdecydowanie za akcentem długim, jaki zresztą znajduje się w A w odpowiednim takcie ekspozycji (t. 138). Znak w Wf (→Wa) to przykład pojawiającego się wielokrotnie błędu, polegającego na odwróceniu kierunku znaku – por. np. Etiudę c op 10 nr 12, t. 53. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- …
- 158
- Następna »