mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 229

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Źródła mają  ostrzegawczy przed des2 w 3. grupie szesnastek. Co ciekawe, odpowiedniego znaku ostrzegawczego (przed as2) nie ma w analogicznym t. 225, gdzie byłby uzasadniony.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 229

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent na 2. szesnastce w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: ta grupa 3 szesnastek, obie pięciolinie, zwężone w pionie, bez pedału.                 EZnieU (akcent i łuk)

Akcenty na 2. i 3. szesnastce w Wn1 i Wa2 (→Wa3)

EZnieU1

Bez znaków w Wf (→Wa1)

Krótki akcent na 1. szesnastce w Wn2

Jak EZTU, tylko krótki

Akcent długi na 1. szesnastce proponowany przez redakcję
..

Akcent w A (krótki) umieszczony jest nad 2. szesnastką ostatniej grupy (b). Zdaniem redakcji zapis ten jest niedokładny, a akcent ma dotyczyć 1. szesnastki. W Wn1 akcent wydrukowano zgodnie z dosłownym odczytem A, jednak nad następną szesnastką (f) dodano kolejny akcent. Ta muzycznie niezrozumiała pisownia świadczy być może o jakichś próbach skorygowania błędnego zapisu. W Wf (→Wa1) oba te błędne akcenty pominięto (niewykluczone, że była to korekta Chopina). Wn2 ma akcent nad 1. nutą, co najprawdopodobniej świadczy o ujednoliceniu zapisu wszystkich podobnych taktów.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A

t. 230

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, bez łuku.          TGTU (3 pierwsze akcenty długie)

Krótki akcent w Wn1 (→Wf→Wa)

tylko drugi i to krótki

Krótkie akcenty w Wn2

jak TGTU, tylko krótkie
..

W tym takcie nie jest jasne, jaki rodzaj akcentów Chopin miał na myśli – w A pierwsze dwa można inerpretować jako długie lub krótkie, trzeci jest długi, a czwarty krótki. Porównanie z analogicznymi taktami – patrz t. 226, pozwala rozstrzygnąć wątpliwość na rzecz akcentów długich. Czwarty z nich omawiamy osobno ze względu na niejasne umiejscowienie tego znaku.

W Wn1 (→Wf→Wa) pominięto pierwszy i trzeci akcent, co poprawiono w Wn2. Wszystkie akcenty w wydaniach są krótkie, choć znak w Wf mógłby być uznany za długi.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 230

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

as w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: ta co przy akcentach, z akcentem długim TGTU, bez łuków.                  Tu as zamiast f

f w A (interpretacja kontekstowa) i Wn (→Wf→Wa)

TGTU
..

Zapisana w A nuta as (11. szesnastka) to najprawdopodobniej pomyłka Chopina (tzw. błąd tercjowy). Nutę skorygowano na f już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) i jest całkiem prawdopodobne, że zrobił to sam Chopin.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 230

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

f w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: ta co w 3. grupie.               TGTU (f)

as w Wf
..

W wersji Wf można widzieć korektę Chopina, gdyż as jako przedostatnia nuta sensownie łączy się z 1. akordem następnego taktu. Argument, przytoczony w uwadze dotyczącej poprzedniej figury, sugeruje tu jednak błąd tercjowy, zdaniem redakcji bardziej prawdopodobny. Za błąd uznano to już w Wa, w którym as zmieniono na f. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf