|
|
|
|
Wersja A z as jako 11. szesnastką jest niemal na pewno przykładem błędu tercjowego, gdyż chwilowe wprowadzenie septymy w tym miejscu, a następnie powrót do f jeszcze przed jej rozwiązaniem, nie tłumaczy się brzmieniowo. Także w perspektywie całego ośmiotaktu (t. 225-232) naruszenie jedności harmonicznej tego taktu wydaje się niewskazane – każdy z sześciu taktów, zbudowanych na figuracji o takiej strukturze, stabilizuje przebieg harmoniczny i przynosi rozwiązanie napięć z poprzedniego taktu, przygotowując zarazem wejście 
nowego, niespodziewanego akordu (zawierającego dysonans lub przynajmniej stanowiącego kolejny człon progresji wznoszącej). Wprowadzenie wzmagającej napięcie septymy osłabiłoby wymowę dramatyczną tego schematu.
Błąd skorygowano już w Wn (→Wf→Wa).
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Błąd tercjowy, Błędy A, Autentyczne korekty Wn
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji