mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 87-88

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

3 znaki  w KG, Wf (→Wa) i Wn2

KG, Wfa, Wn2 TGTU

Bez znaków w Wn1

Tu bez kliszy
..

Brak znaków w Wn1 to zapewne przeoczenie sztycharza, poprawione w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 89

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Regularne łuki w KG i Wf (→Wa)

!!!   miniat: 5 ćwierćnut, tylko górna 5-linia, bez cresc.        TGTU

Nieregularne łuki w Wn

EZnieU
..

Łuki Wn są z pewnością pomyłkowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 89

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Bez określenia w KG (→Wn) i Wf1 (→Wf2→Wa1)

cresc. - - w Wf3 (→Wf4)

cresc. w Wa2

jak TGTU, ale bez kreseczek
..

Tak jak  w t. 85, cresc. - - w t. 89-90 zostało dodane w korekcie Wf3 (→Wf4), niemal na pewno przez Chopina. Wskazówkę powtórzono w Wa2, ale bez kreseczek wyznaczających zasięg.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 89

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Odczytana dosłownie 2. od góry nuta ostatniego akordu brzmi w Wn1 des2, co jest oczywistym błędem wobec uderzanego równocześnie d1 w l.r. Regularna budowa trójakordowych motywów wskazuje na błąd tercjowy, a nie przeoczenie . Tak też – na h1 – poprawiono to w Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 90

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Notacja znaków chromatycznych jest w większo­ści źródeł niedokładna, co nie powoduje jednak żadnych trudności w odczytaniu tekstu. W 2. po­łowie taktu KG i Wf mają tylko jeden znak: przed ostatnim akordem pr.r., przy czym w Wf przywraca on f2, a w KG – prawdopodobnie po­myłkowo – podwyższa ges2 na g2. W Wn do wpisanego w KG dodano drugi, podwyższający b2 na h2. Tylko Wa ma wszystkie niezbędne znaki. Ponadto wszystkie źródła mają niepo­trze­bny  przed d1 w 3. ćwierćnucie l.r. W tekś­cie głównym pomijamy ten znak, dodajemy nato­miast ostrzegawczy  przed f3 (w ostatnim akordzie).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności KG