op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 35, Sonata b-moll, cz. I
Notacja znaków chromatycznych jest w większości źródeł niedokładna, co nie powoduje jednak żadnych trudności w odczytaniu tekstu. W 2. połowie taktu KG i Wf mają tylko jeden znak: 
przed ostatnim akordem pr.r., przy czym w Wf przywraca on f2, a w KG – prawdopodobnie pomyłkowo – podwyższa ges2 na g2. W Wn do wpisanego w KG dodano drugi, podwyższający b2 na h2. Tylko Wa ma wszystkie niezbędne znaki. Ponadto wszystkie źródła mają niepotrzebny przed d1 w 3. ćwierćnucie l.r. W tekście głównym pomijamy ten znak, dodajemy natomiast ostrzegawczy przed f3 (w ostatnim akordzie).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Niedokładności KG
notacja: Wysokość
