Wn1
Tekst główny
KG - Kopia Gutmanna
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugi nakład Wf
Wf3 - Trzeci nakład Wf
Wf4 - Czwarty nakład Wf
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
WfS - Egzemplarz Stirling
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa
porównaj
  t. 90

Notacja znaków chromatycznych jest w większo­ści źródeł niedokładna, co nie powoduje jednak żadnych trudności w odczytaniu tekstu. W 2. po­łowie taktu KG i Wf mają tylko jeden znak: przed ostatnim akordem pr.r., przy czym w Wf przywraca on f2, a w KG – prawdopodobnie po­myłkowo – podwyższa ges2 na g2. W Wn do wpisanego w KG dodano drugi, podwyższający b2 na h2. Tylko Wa ma wszystkie niezbędne znaki. Ponadto wszystkie źródła mają niepo­trze­bny  przed d1 w 3. ćwierćnucie l.r. W tekś­cie głównym pomijamy ten znak, dodajemy nato­miast ostrzegawczy  przed f3 (w ostatnim akordzie).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Niedokładności KG

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.