mUltimate Chopin

op. 25 nr 12, Etiuda c-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 33-39

Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll

cresc. - - w t. 33-39 w KF, Wa i Wn2 (→Wn3)

TGTU = kreseczki po cresc. do końca strony

cresc. w Wf

Tu pusta klisza 

cresc. - - w t. 33-34 w Wn1

kreseczki tylko do końca t. 34
..

Dwunastotaktowe crescendo (t. 31-42) zostało precyzyjnie oznaczone w KF, Wa i Wn2 (→Wn3). Skrócenie zakresu w Wn1 jest z pewnością pomyłką sztycharza – kreseczki doprowadzono tylko do końca strony. Także brak kreseczek w Wf musi być uznany za niedokładność notacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 40-43

Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll

- -  w KF, Wa i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: nic.      TGTU

Bez określeń w Wf

 w Wn1

tylko ff w t. 43
..

Brak  w Wf to zapewne pierwotna wersja – w KF określenie wpisane jest ręką Chopina. Pominięcie w Wf i Wn1 kreseczek wyznaczających zakres poco a poco cresc. – patrz t. 31-39.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 41-42

Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll

Akcenty pomiędzy nutami w KF, Wf i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: ta szesnastka w t. 41 w obu rękach, tylko górna 5-linia, bez łuku + to samo w t. 42.                   EZnieU

2 różne akcenty w Wa1 (→Wa2)

górny z TGTU w 41 + EZnieU 42

2 różne akcenty w Wn1

górny z TGTU 41 + EZnieU 42

3 różne akcenty w Wa3

TGTU 41 i EZnieU 42

Pary akcentów proponowane przez redakcję

TGTU
..

Wszystkie źródłowe pisownie z pewnością znaczą to samo – akcent odnoszący się do obu nut uderzanych w połowie taktu. W tekście głównym przyjmujemy wersję z dwoma akcentami – patrz t. 13-14.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 42-43

Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll

..

W KF widoczne są poprawki 10. i 13. szesnastki w obu taktach oraz 5. i 8. szesnastki w t. 43. Wszędzie wyskrobane zostały nuty c2(3), a dopisane h1(2). Jest to prawdopodobnie autopoprawka kopisty, o czym świadczy krój kasowników przed dopisywanymi nutami i brak widocznych poprawek (choć nie są one całkiem wykluczone) w zapisie trzech nut h. Z drugiej strony, jeśli w przepisywanym rękopisie (prawdopodobnie [A]) tekst był jasny, bez poprawek, to tak rozległa pomyłka wprawnego kopisty, jakim był Fontana, bądź co bądź profesjonalny kompozytor i pianista, wydaje się niewytłumaczalna. Być może więc zachował się tu ślad autentycznej, pierwotnej wersji tych taktów, w której wewnętrzną nutą w pr.r. było niezmiennie c (w różnych oktawach).

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty KF

t. 43-44

Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll

Różne akcenty w KF

!!!   miniat: na wzór tej z t. 41-42.         Tu 43 dolny z TGTU, 44 EZnieU

Akcenty pod l.r. w Wf i Wn1

dolne z TGTU

Pary akcentów w Wa

TGTU

Akcenty pomiędzy nutami w Wn2 (→Wn3)

EZnieU
..

Tak jak w poprzednich dwóch taktach, wszystkie źródłowe pisownie z pewnością znaczą to samo – akcent odnoszący się do obu nut na 9. szesnastce taktu. Oznaczenie tego za pomocą pary akcentów mogło być w podkładzie do Wa wprowadzone przez Chopina, choć uzupełnienie pojedynczych akcentów przez wydawcę wydaje się równie prawdopodobne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn