op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
W KF widoczne są poprawki 10. i 13. szesnastki w obu taktach oraz 5. i 8. szesnastki w t. 43. Wszędzie wyskrobane zostały nuty c2(3), a dopisane h1(2). Jest to prawdopodobnie autopoprawka kopisty, o czym świadczy krój kasowników przed dopisywanymi nutami i brak widocznych poprawek (choć nie są one całkiem wykluczone) w zapisie trzech nut h. Z drugiej strony, jeśli w przepisywanym rękopisie (prawdopodobnie [A]) tekst był jasny, bez poprawek, to tak rozległa pomyłka wprawnego kopisty, jakim był Fontana, bądź co bądź profesjonalny kompozytor i pianista, wydaje się niewytłumaczalna. Być może więc zachował się tu ślad autentycznej, pierwotnej wersji tych taktów, w której wewnętrzną nutą w pr.r. było niezmiennie c (w różnych oktawach).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Zmiany akompaniamentu, Autentyczne korekty KF
notacja: Wysokość
