Zagadnienia : Błędy A
t. 38-40
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W źródłach brakuje części niezbędnych przygodnych znaków chromatycznych – w pełni poprawny tekst ma tylko Wn4 (→Wn5). Jeśli brać pod uwagę logikę budowy figuracji, to wszystkie te sytuacje można uznać za oczywiste przeoczenia, mimo że w kilku przypadkach stosunki harmoniczne pozwalałyby na uznanie powstałych akordów za możliwe. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
||||
t. 38
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Przed górną nutą na 7. szesnastce przywracający fis znajduje się tylko w Wn4 (→Wn5). Oznacza to brzmienie fis w AI i wymienionych Wn, a f w pozostałych źródłach. Nie ulega jednak wątpliwości, że brak jest niedopatrzeniem Chopina, związanym z poprawką na 2. szesnastce. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy A |
||||
t. 65-66
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Brak w A (→Wf→Wn1,Wa2) łuku przetrzymującego fis1 może być przeoczeniem Chopina. W AI takty te są oznaczone jako powtórzenie t. 4-5 (lub 12-13), w których fis1 jest przetrzymane. Powtórzenie początkowego fragmentu Etiudy zapisane jest w A z widocznie mniejszym skupieniem, a i korekta Wf była w tym fragmencie mniej dokładna (por. np. t. 67 i 69). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A |