Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 20-21

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Łuk w A i Wn2 (→Wn3Wn4Wn5)

!!!   miniat: pół t. 21, tylko górna 5-linia.   Tu łuk do ćwierćnuty (=TGTU)

Łuk w Wf (→Wn1,Wa)

!!!    tylko do przednutki fis1 (obejmujący)

..

Krótszy łuk Wf (→Wn1,Wa) to z pewnością wynik zbyt dosłownego odczytania A. Ponadto w Wf (→Wa) łuk umieszczono pod pięciolinią. Układ graficzny Wn jest pod tym względem zbliżony do A.
Patrz uwaga na początku taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 27

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent długi w A (→WfWa2Wa3)

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia (jak w t. 25, ale bez kaso).     Tu TGTU

 w Wn1 (→Wn1a)

!!!   na 3 szesnastki (do połowy główki)

 w Wn2 (→Wn3Wn4Wn5) i Wa4

!!!    na 4 szesnastki (do połowy główki)

..

Akcent długi w A (→WfWa2Wa3) odtworzono w Wn1 (→Wn1a) jako widełki  na wzór t. 25. Jednolitość utrzymano w następnych Wn, wydłużając znak jeszcze bardziej, na cztery szesnastki. Tę dowolną wersję powtórzono też w Wa4.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 29

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Cztery kropki w A

!!!      miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia.      TGTU

Sześć kropek w Wf (→Wa)

!!!     1. nuta i od 4. do końca

Pięć kropek w Wn1 (→Wn1a)

!!!    od 4. do konca

Łuk i kropki w Wn2 (→Wn3Wn4Wn5)

!!!    łuk nad 3 pierwszymi nutami i kropki od 4. nuty (=Wn1 + łuk)

Kropki z łukiem w Wa4

!!!    to co Wf (6 kropek) + łuk z Wn2

..

W tekście głównym podajemy najprawdopodobniej jedyną (nie licząc pozbawionego oznaczeń AI) autentyczną wersję znaków artykulacyjnych – wpisane w A cztery kropki staccato, mające w tym przypadku tradycyjne znaczenie niewielkich akcentów. Pozostałe wersje to przypuszczalnie wynik nałożenia błędów i adiustacji wydawców.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 30-31

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcenty w A, interpretacja kontekstowa

Akcenty (diminuenda?) w Wf

!!!     4x znak akcentu długiego, pierwszy pod wiązaniem (od początku), 2. i 4. zacząć tak w połowie wiązania, trzeci=TGTU

Akcenty długie w Wn1 (→Wn1aWn2)

!!!    tylko w t. 30, równo z wiązaniem

Diminuenda (akcenty?) w Wa

!!!     4 jednakowo umieszczone wewnątrz wiązań (znaczy pod, ale na długość wewnątrz) akcenty długie  (być może skrócone nieco) 

Krótkie akcenty w Wn3 (→Wn4)

!!!    jak Wn1 (tylko 30), ale krótkie

Akcenty l.r. w Wn5

!!!    krótkie nad e tylko 30

..

W tekście głównym podajemy jedyną niewątpliwie autentyczną wersję akcentów na tercjach d1-fis1 w t. 30 i d1-f1 w t. 31.  Pozostałe wersje są niemal na pewno wynikiem adiustacji lub złego odczytania podkładów przez sztycharzy. Brak znaków w t. 31 w Wn może oznaczać, że dodano je w ostatniej korekcie Wf. Ostatni akcent jest w A wyraźnie krótszy, co zdaniem redakcji jest niedokładnością pisowni Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 32

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W Wn3 (→Wn4Wn5) zmieniono dowolnie znaki staccato (w partiach obu rąk) z autentycznych kliników na kropki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn