mUltimate Chopin

op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 37-40

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

Źródła różnią się występowaniem przygodnych znaków chromatycznych, co jednak nie rodzi najmniejszych wątpliwości, jeśli chodzi o interpretację tekstu. Uwzględniając, że Chopin i część jego wydawców stosowała nieco inne zasady obowiązywania znaków w figurach zapisanych z użyciem przenośnika oktawowego, stwierdzamy w A brak dwóch niezbędnych znaków,  przed dolną nutą oktawy na początku t. 37 (H) i  przed 14. szesnastką t. 38 (es1). W Wf (→Wa) uzupełniono tylko pierwszy z nich, w Wn – oba. W myśl reguł na ogół stosowanych współcześnie, za konieczne uznajemy także oba bemole w 3. grupie szesnastek t. 38 (es2 i as1) i  w 3. grupie t. 40 (cis2). Niektóre z nich dodano w Wn1 ( as1) i Wa4 (), a Wn2 i dalsze Wn mają je wszystkie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach

t. 38-40

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

Dodajemy ostrzegawczy  przed b3 w t. 38 oraz kasowniki przed e1 w połowie t. 39 i a na początku t. 40. Pierwszy z nich dodano już w Wn, drugi – w Wn3 (→Wn4).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 41-42

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

W obu taktach przed ostatnią nutą drugiej grupy szesnastek nie ma w A (→Wf) znaków chromatycznych. Te oczywiste przeoczenia uzupełniono w Wn i Wa. Krzyżyki dopisano ołówkiem także w WfS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfS , Niedokładności A

t. 42

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

W A nie ma  przed 1. szesnastką l.r., wpisany jest natomiast przed 6. nutą. Nie ulega wszakże wątpliwości, że obie te nuty mają brzmieć h. Błąd poprawiono w korekcie Wf, przenosząc  na początek taktu. Ponadto w A (→Wf) pominięto  przed ostatnią szesnastką (fis1). Wn i Wa mają poprawny tekst w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf

t. 43

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

 fis w 2. grupie w A (→Wf→Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.    Tu krzyżyk przed 6. szesnastką taktu

f i fis w Wn

!!!    kaso 2. nuta,   krzyżyk 6.

Dwa razy fis w WfS

!!!     dwa krzyżyki

Interpretacja A (→Wf→Wa) proponowana przez redakcję

!!!    TGTU = jeden krzyżyk przed 2. nutą
..

W A (→Wf→Wa)  podwyższający f na fis umieszczony jest dopiero w 2. grupie szesnastek. Utrwalona w poprzednich taktach tonacja D-dur nie pozostawia złudzeń, że brak  przed 2. nutą taktu jest kolejnym znakiem przeoczonym przez Chopina ze względu na oczywistość sytuacji. Wpisanie  przed 6. szesnastką wiązało się prawdopodobnie z odczuciem zmiany harmonicznej – od 2. grupy t. 43 do 1. grupy t. 44 przejściowo panuje tonacja fis-moll. Znak w 2. grupie zmylił adiustatora Wn, który wierząc, że w 1. grupie ma być f, dodał przed 2. szesnastką ostrzegawczy .
Zbyt późne umieszczenie przygodnego znaku chromatycznego zdarzyło się Chopinowi wielokrotnie, jak choćby w t. 42, a także w innych utworach, np. w Etiudzie As nr 10, t. 37, Sonacie b op. 35, cz. IV, t. 51, Mazurku a Dbop. 42B, t. 61, Koncercie f op. 21, cz. I, t. 100, cz. II, t. 75.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Dopiski WfS