op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
Źródła różnią się występowaniem przygodnych znaków chromatycznych, co jednak nie rodzi najmniejszych wątpliwości, jeśli chodzi o interpretację tekstu. Uwzględniając, że Chopin i część jego wydawców stosowała nieco inne zasady obowiązywania znaków w figurach zapisanych z użyciem przenośnika oktawowego, stwierdzamy w A brak dwóch niezbędnych znaków, 
przed dolną nutą oktawy na początku t. 37 (H) i 
przed 14. szesnastką t. 38 (es1). W Wf (→Wa) uzupełniono tylko pierwszy z nich, w Wn – oba. W myśl reguł na ogół stosowanych współcześnie, za konieczne uznajemy także oba bemole w 3. grupie szesnastek t. 38 (es2 i as1) i 
w 3. grupie t. 40 (cis2). Niektóre z nich dodano w Wn1 ( as1) i Wa4 (), a Wn2 i dalsze Wn mają je wszystkie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach
notacja: Wysokość
