mUltimate Chopin

op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 79

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

Bemol przed 5. szesnastką w A to przykład spotykanej niekiedy w autografach Chopina maniery pisania znaków chromatycznych wyraźnie na innej wysokości niż nuty, których dotyczą.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty

t. 80

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Bez znaków w A i Wn1

!!!   miniat: 5 pierwszych szesnastek i 4 ostatnie, tylko górna 5-linia.      Tu pusta klisza 

 e3 w Wf (→Wa)

!!!      jeden kaso e3

Dwa bemole w Wn2 (→Wn3→Wn4)

!!!     przed 2. i 14. nutą 

 i  proponowane przez redakcję

!!!    TGTU
..

Ustalenie brzmienia 2. i 14. szesnastki nastręcza trudności. Zdaniem redakcji, Chopin miał tu na myśli odpowiednio es3 i e2, tak jak w podobnym t. 76. W A zapomniał jednak postawić  przed 2. nutą, tego rodzaju przeoczenia należą do jego najczęstszych błędów – por. np. t. 79. Wersja ta znalazła się w Wn1 za pośrednictwem odbitki korektorskiej Wf. Kasownik dodany w ostatniej korekcie Wf (→Wa) jest prawdopodobnie niezauważoną pomyłką sztycharza, jedną z wielu tego typu popełnionych w Etiudach i innych utworach. Bemole w późniejszych Wn są z pewnością dowolnym dodatkiem.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 86-87

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

A ma w obu taktach dodatkowe krzyżyki przed fis3, 10. szesnastką. W Wf (→Wn,Wa) niepotrzebne znaki zostały usunięte.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf

t. 94

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

W A (→Wf1) nie ma  podwyższającego c1 na cis1. Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wf2, Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A

t. 94-95

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Akordy w A

!!!   miniat: 4 końcowe akordy, tylko górna 5-linia, bez ff.     Tu w 1. akordzie jeszcze g2 (odsunąć arpeggio); w 2. akordzie c2 zamiast d2; w 3. akordzie jeszcze e2;    końcowy akord tylko f2 (półnuta z laską w dół, c3-f3 całe nuty

Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU
..

Odmienną redakcję końcowych akordów wprowa­dził Chopin, korygując Wf (→Wn,Wa). W t. 95 pisownia A jest niejasna, jeśli chodzi o wartości rytmiczne – f2 (najniższa nuta w tej wersji) ma laseczkę półnutową, co w tym kontekście jest nie­zrozumiałe. W A zwraca też uwagę najprawdo­podobniej błędne c2 w 2. akordzie pr.r. (zmienione potem w korekcie Wf na d2). Jest to zapewne nieskorygowana pozostałość jeszcze wcześniejszej wersji, której ślady widoczne są w A. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A , Autentyczne korekty Wf