mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 232

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez znaków w A (→Wn→Wf,Wa)

! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.           Tu bez kliszy 

4 akcenty długie w Ww

Tu 4 akcenty długie pod początkiem każdej pary ósemek, jak te trzy w następnym takcie, tylko tu także pod 1. parą.
..

W Ww dodano 4 krótkie znaki  o charak­terze akcentów długich, takie jakie Wn (→Wf,Wa,Ww) mają w następnym takcie – patrz odpowiednia uwaga. Zdaniem redakcji, powodem uzupełnienia mogła być pomyłka – sztycharz wstawił znaki o takt za wcześnie, a po odkryciu błędu uznał, że znaki te można pozostawić jako niesprzeczne z biegiem muzyki i ograniczył autokorektę do dodania właściwych czterech znaków w t. 233.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf

t. 233-235

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Akcenty długie l.r. w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek.        TGTU = 3 akcenty długie nad półnutami

Różne akcenty obu rąk w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU = 4 akcenty
..

Zdaniem redakcji, widoczne w A znaki nad trzema półnutami l.r. należy – mimo drobnych różnic w kształcie i umiejscowieniu – interpretować jako akcenty długie odnoszące się do tych właśnie synkopowanych akordów l.r. W wydaniach tylko 2. i 3. znak odtworzono w miarę poprawnie jako krótkie akcenty pod półnutami l.r. Natomiast znak w t. 233 przydzielono do pr. r., a przede wszystkim przesunięto o ósemkę wcześniej, co jest wyraźnie sprzeczne z zapisem A. Podobnie umiejscowiony, błędny znak widnieje także w t. 234, w którym akcent A odtworzono dwukrotnie, raz w pr.r., raz w l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn

t. 236-237

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Klinik w A

! miniat: wycinek, te 2 akordy, tylko górna 5-linia.           EZTU bez nawiasów

Kliniki w A, możliwa interpretacja

! miniat. ta co w war_10.                EZnieU2 bez nawiasów

Bez znaków w Wn (→Wf,Wa,Ww)

Wariantowa propozycja redakcji

TGTU

Alternatywna wariantowa propozycja redakcji

EZnieU2
..

Jeden lub dwa kliniki na przejściu tych taktów znajdują się prawdopodobnie w A, przy czym o ile znak w t. 237 z pewnością był wpisany jako klinik, o tyle znak w t. 236 może być tylko częścią wężyka określającego w rękopisach Chopina zasięg przeniesienia oktawowego. Wężyk ten przecina także klinik w t. 237, co mogło być celowe, jeśli Chopin chciał z tych znaków zrezygnować. W pierwszych wydaniach nie uwzględniono ich. W tekście głównym poda­jemy w formie wariantowej (w nawiasie) nie­wąt­pliwy klinik w t. 237, a jako rozwiązanie al­ter­natywne proponujemy – również w nawiasie – oba potencjalne kliniki. Za pojedynczym klini­kiem przemawia zbliżony fragment ekspozycji, w której znak staccato znajduje się tylko nad końcowym akordem sekwencji (w t. 73).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności A

t. 236

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

 i  w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, ten takt od 2. ósemki, obie pięciolinie.        EZnieU

2 akcenty długie w Wn

EZnieU1

2 akcenty długie w Wa i Ww

EZnieU2

3 akcenty długie w Wf

EZnieU3

2 akcenty długie proponowane przez redakcję

EZTU
..

Widoczne w A dwa znaki w kształcie widełek – akcenty lub krótkie diminuenda – nastręczają trudności w interpretacji. Nie są jasne ani charakter znaków (akcent czy diminuendo), ani ewentualne odniesienie ich do jednej z pięciolinii, ani synchronizacja rytmiczna – początek znaku można łączyć z 2. (6.) ósemką taktu lub 3. (7.) ósemką. Jako wersję A odtwarzamy, na ile to możliwe, obraz graficzny rękopisu. W tekście głównym podajemy zaś jego naszym zdaniem najbardziej prawdopodobną interpretację kontekstową, w której oba znaki uważamy za kontynuację trzech akcentów długich nad półnutami l.r. w poprzednich taktach. Za możliwe, choć mniej prawdopodobne, uważamy również odczytanie znaków w Wn i jego odmianę przyjętą w Wa i Ww (zadziwiająco zgodnie, jeśli wziąć pod uwagę ich niezależne powstanie). W Wf do dwóch znaków pomiędzy pięcioliniami (w układzie Ww i Wa) dodano dowolnie jeszcze trzeci, pod ostatnią ćwierćnutą l.r.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Adiustacje Ww

t. 245

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Klinik w A i Wa

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.          TGTU = klinik

Bez znaku w Wn (→Wf,Ww)
..

Brak w Wn (→Wf,Ww) klinika nad 5. ósemką to niewątpliwie skutek przeoczenia sztycharza Wn. W Wa znak dodano zapewne przez analogię z następnym taktem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn