mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 109-110

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

! miniat: wycinek.            TGTU

Akcent i  w Wn (→Wa,Ww)

EZnieU1

2  w Wf (alternatywna propozycja redakcji)

EZnieU
..

Wpisane w A znaki  na początku tych taktów wydają się być akcentami (długimi) i tę wersję proponujemy w tekście głównym. Interpretację taką można wszakże zakwestionować – umieszczenie znaków pod pięciolinią może wskazywać na ich związek z dolnym głosem, co wyklucza akcenty, gdyż w obu przypadkach dotyczyłyby one nut przetrzymanych z poprzedniego taktu. Z tego względu jako rozwiązanie alternatywne proponujemy  krótkie diminuenda między ćwierćnutami. Zróżnicowane znaki w Wn (→Wa,Ww) odpowiadają pewnym aspektom notacji A, naszym zdaniem przypadkowe, gdyż nie widać racji muzycznych, by odmiennie interpretować te dwa miejsca. W Wf znaki ujednolicono, co dało wersję, którą proponujemy jako alternatywną. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wf

t. 113-114

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

 w A (→Wn→Ww)

! miniat: wycinek Wn, te takty, tylko górna 5-linia.             EZTU

Różne  w A, inna interpretacja

! miniat: wycinek A.             EZnieU

Dłuższe  w Wf i Wa

! miniat: wycinek Wf (łączony).              EZnieU1
..

W A zakres widełek  w t. 114 jest niejasny – rozpoczynają się od 5. ósemki partii pr.r. lub od synkopowanej półnuty l.r. Porównanie z poprzednim, podobnie ukształtowanym taktem przemawia za drugą możliwością, którą przyjmujemy w tekście głównym. Tak też to mniej więcej odtworzono w Wn (→Ww). Przedłużone znaki w Wf i Wa to efekt rutynowego podejścia sztycharzy tych wydań.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 129-130

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez znaku w źródłach

! miniat: wycinek, od 2. ósemki 129 + 1. połowa 130, tylko górna 5-linia.                 Tu bez kliszy 

 proponowane przez redakcję
..

W tekście głównym dodajemy widełki  na wzór autentycznego znaku w analogicznych t. 125-126.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 141-142

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

 w A

! miniat: wycinek jw., w war_22 cały pochód tercji, tylko górna 5-linia (kombinowany).            EZTU

 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU
..

W tekście głównym podajemy widełki  o zakresie takim jak w A. W wydaniach znak rozciągnięto dowolnie na długości niemal całego tego pochodu tercji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 142

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez znaku w A, Wa i Ww

! miniat: wycinek, ta oktawa z pauzą, tylko dolna 5-linia.         Tu bez kliszy 

Klinik w Wn (→Wf)

Klinik pod oktawą
..

Klinik dodany w Wn (→Wf) to dowolny dodatek sztycharza lub adiustatora, przypuszczalnie na podstawie porównania z następnymi taktami – omawiany takt jest w Wn pierwszy na stronie, a oktawy basowe w trzech następnych taktach mają autentyczne kliniki. Przegląd oznaczeń we wszystkich podobnych miejscach – t. 123-130 i 139-146 – pozwala dostrzec, że Chopin opatrzył klinikami niektóre basowe ćwierćnuty, ale ani razu nie oznaczył w ten sposób ósemki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Adiustacje Wn , Błędy Ww