Rytm
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- Następna »
t. 154
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Rytm Wf (→Wa) to wersja pierwotna. Do tekstu głównego przyjmujemy rytm poprawiony przez Chopina w A (→Wn) już po sporządzeniu [KF] (→Wf) – o poprawce świadczą drobne szczegóły graficzne, np. nieco inna intensywność koloru dopisanych kropek i chorągiewek szesnastkowych. Ruch triol ósemkowych, panujący zarówno przed tym taktem, jak i po nim, pozwala przypuszczać, że oboczność ta ma charakter jedynie graficzny – Chopin starał się w możliwie prosty sposób zapisać rytm, w którym ostatnie uderzenie ma wartość ósemki z trioli, co w tej sytuacji należy uznać za najwłaściwsze wykonanie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Poprawki A |
||||||||
t. 164-169
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Tak jak w t. 77-82, przesunięcie szesnastek w t. 164-166 i 168-169 poza 3. ósemkę odpowiedniej trioli l.r. to dowolna zmiana adiustatorów Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Rytmy punktowane i triole |
||||||||
t. 165
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Tak jak w t. 78-82, pisownia ósemek dolnego głosu pr.r. na końcu taktu (a także t. 167 i 169) jest w Wn dowolną adiustacją tego wydania, sprzeczną z notacją A i wynikającym z niej wykonaniem. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
t. 167-169
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Przesunięcie w t. 167 i 169 ostatniej ósemki dolnego głosu pomiędzy 2. a 3. nutę trioli górnego to dowolność sztycharzy Wn i Wf. W Wa Chopinowską notację wprowadzono prawdopodobnie na podstawie większości poprzednich podobnych sytuacji (t. 78 i 82 oraz 165). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
||||||||
t. 180-187
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Na przejściu t. 180-181, 182-183 i analog., oprócz czterech potrzebnych łuków przetrzymujących, Wf ma jeszcze piąty, na wysokości b. Jest to rutynowa adiustacja (przeoczenia łuków w podobnych kontekstach nie należą do rzadkości), w tym wypadku jednak z pewnością błędna – w t. 180 i 184 nie ma nuty b, którą ten łuk mógłby przetrzymać, a w t. 182-183 i 186-187 przetrzymanie b pozbawia motyw jego ostatniej nuty. W Wa łuki te odtworzono niedokładnie – pominięto łuk w t. 184-185, a temu w t. 180-181 nadano postać łuku motywicznego c1-b. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy A , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- Następna »