mUltimate Chopin

op. 49, Fantazja f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 48-50

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Końcówki łuków frazowych na początku tych taktów wykazują w niektórych źródłach drobne odstępstwa od naturalnej notacji pozostałych analogicznych miejsc:

  • W A łuk kończący się w t. 49 napisany jest z rozmachem, tak iż jego koniec sięga dość daleko poza początkową ćwierćnutę. Kształt łuku wyklucza raczej intencjonalne działanie i nie zmyliło to sztycharza Wn. Jak odtworzył to Fontana w [KF], trudno stwierdzić z całą pewnością – patrz niżej. W naszych transkrypcjach tej niewątpliwej niedokładności nie odtwarzamy.
  • W Wf tego rodzaju przedłużenie łuku widoczne jest o takt wcześniej, w t. 48, być może wskutek pomylenia taktów, jeśli w [KF] odtworzono zapis Chopina w t. 49.
  • W Wa opisane przedłużenie łuku wystę­puje w obu tych miejscach, co jest albo adiustacją, albo pomyłką.

Zarówno w Wf, jak i Wa przedłużone łuki wypa­dają w miejscach, w których wydania te rozpo­czynają następny łuk od 4. ósemki taktu, toteż traktujemy je łącznie z wariantami umiejsco­wienia początków łuków – patrz t. 45-59.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf

t. 49-50

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

W Wn1 przeoczono 3 kolejne oznaczenia pedalizacji – znaki  w t. 49 i 50 oraz  w t. 50. Błąd poprawiono w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 50-52

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Od połowy t. 50 do t. 52 w A (→Wf1) nie ma żadnego  podwyższającego des1 na d1. Nie ma też  podwyższającego des2 na d2 w t. 52. Są to oczywiste niedokładności, charakterystyczne dla Chopina. W Wn i Wf2 (→Wa) dodano wszystkie potrzebne znaki.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 50-51

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Akcenty długie w A i Wf

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, 2. połowa t. 50.          TGTU = 3 akcenty długie

 w Wn

EZnieU (zrobiony tylko pierwszy)

Krótkie akcenty w Wa

zamiast długich
..

Interpretacja znaków w A jako akcentów długich nie ulega wątpliwości – wszystkie trzy rozpoczynają się nieco przed ćwierćnutami, których dotyczą i przecinają ich laseczki. Ich znaczna długość – sięgają do 4. ósemki odpowiedniej połówki taktu – spowodowała jednak, że w Wn zinterpretowano je jako widełki  i jeszcze wydłużono. Akcenty odtworzono prawidłowo w Wf, prawdopodobnie na podstawie klarowniejszej notacji [KF]. W Wa akcentom Wf nadano postać standardowych, krótkich znaków.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 51-53

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Pedalizacja w t. 52-53 w A (→Wn) i Wa2

! miniat: ostatnia triola 51 i całe 52-53, tylko dolna 5-linia.                   EZTU

Pedalizacja w t. 52 w Wf (→Wa1)

EZnieU1
..

Nie jest jasne, jak doszło do powstania różnicy w umiejscowieniu znaków pedalizacji pomiędzy A a Wf. T. 52 jest w A mocno ścieśniony, tak iż znak  wypada właściwie pod pauzą, a zaczyna się na początku taktu. Mogło to zostać mylnie zinterpretowane przez kopistę jako zmiana peda­łu na przejściu t. 51-52. Jeśli nałożyła się na to pomyłka w umiejscowieniu następnego znaku , pedalizacja Wf byłaby rezultatem błędów. Z dru­giej strony, jest ona pianistycznie uzasadniona i mogła być wprowadzona przez Chopina – por. autentyczną pedalizację wszystkich następnych wystąpień opadającego motywu trzech oktaw (t. 153-154, 197-198 i 233-234), w których wcho­dzi on zawsze na tle brzmienia zatrzyma­nego pedałem wziętym wcześniej. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym proponujemy roz­wią­za­nie wariantowe z pedalizacją A jako główną.
Zmianę pedalizacji w Wa2 wprowadzono niewąt­pliwie na podstawie Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf