Wa1
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 50-51

Akcenty długie w A i Wf

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, 2. połowa t. 50.          TGTU = 3 akcenty długie

 w Wn

EZnieU (zrobiony tylko pierwszy)

Krótkie akcenty w Wa

zamiast długich

Interpretacja znaków w A jako akcentów długich nie ulega wątpliwości – wszystkie trzy rozpoczynają się nieco przed ćwierćnutami, których dotyczą i przecinają ich laseczki. Ich znaczna długość – sięgają do 4. ósemki odpowiedniej połówki taktu – spowodowała jednak, że w Wn zinterpretowano je jako widełki  i jeszcze wydłużono. Akcenty odtworzono prawidłowo w Wf, prawdopodobnie na podstawie klarowniejszej notacji [KF]. W Wa akcentom Wf nadano postać standardowych, krótkich znaków.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wn, Niedokładności Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.