mUltimate Chopin

op. 49, Fantazja f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 172-177

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Bez łuków w A (→Wn)

! miniat: t. 172-3 (tyle, żeby łuki były), tylko dolna 5-linia, wycinek.             Tu bez kliszy 

Łuki w Wf (→Wa)

TGTU = łuki l.r. 172-3 i 176-7
..

Łuki l.r. w t. 172-173 i 176-177 zostały dodane – niemal na pewno przez Chopina – w korekcie Wf1 lub wcześniej w [KF].

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 180-187

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Na przejściu t. 180-181, 182-183 i analog., oprócz czterech potrzebnych łuków przetrzymujących, Wf ma jeszcze piąty, na wysokości b. Jest to rutynowa adiustacja (przeoczenia łuków w podobnych kontekstach nie należą do rzadkości), w tym wypadku jednak z pewnością błędna – w t. 180 i 184 nie ma nuty b, którą ten łuk mógłby przetrzymać, a w t. 182-183 i 186-187 przetrzymanie b pozbawia motyw jego ostatniej nuty. W Wa łuki te odtworzono niedokładnie – pominięto łuk w t. 184-185, a temu w t. 180-181 nadano postać łuku motywicznego c1-b.
Co ciekawe, w t. 182-183 taki nadmiarowy łuk znajduje się także w A (→Wn), wpisany najwidoczniej przez pomyłkę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 190-196

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Łuk do as2 w A (odczyt dosłowny→Wn)

! miniat: wycinek 2. połowa 190 + 1. połowa 191, tylko górna 5-linia.                  EZnieU = łuk 188-190

Łuk do t. 196 w Wf (→Wa)

TGTU 3 linijki
..

W A na t. 190 kończy się linia tekstu. Zakończenie łuku nad partią pr.r. wyraźnie sugeruje kontynuację, jednak dokończenia tego łuku nie ma ani w następnej linii, obejmującej t. 191-195, ani dalej, w t. 196. W Wn uznano końcówkę łuku w t. 190 za niedokładną i doprowadzono łuk tylko do ostatniej ósemki, as2. W tekście głównym podajemy łuk do t. 196, dopisany z pewnością przez Chopina w [KF] lub korekcie Wf1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Autentyczne korekty Wf , Niepewna kontynuacja łuku

t. 197-198

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Bez łuku w A (→Wn) i Wf1

! miniat: wycinek, te takty, tylko górna 5-linia.             EZnieU = fermata

Łuk w Wf2 (→Wa)

EZTU = łuk i fermata
..

Łuk dodany w korekcie Wf2 (→Wa) pochodzi najprawdopodobniej przez Chopina, toteż podajemy go w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 199-203

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

3 łuki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek jw.                  EZTU pierwsze dwa, EZnieU trzeci

3 łuki w A (interpretacja kontekstowa→Wn)

! miniat: wycinek Wn1.                          EZTU

Ciągły łuk w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Łuki A ogólnie nie budzą zastrzeżeń, wymagają jednak starannej oceny pod kątem możliwych niedokładności. Już pierwszy łuk w t. 199 zwraca uwagę pod tym względem – tak daleko wysunięty początek łuku w innym kontekście z pewnością mógłby być mylący. Wątpliwy jest także początek trzeciego łuku – odczytany dosłownie łuk ten zaczyna się od ćwierćnuty w t. 201, jednak porównanie z analogiczną sytuacją w t. 216-217 pokazuje, że Chopin najprawdopodobniej miał na myśli rozpoczęcie łuku od poprzedzającej szesnastki. Taką właśnie interpretację kontekstową łuków A, zgodną z naturalnym podziałem na motywy i przyjętą w Wn, podajemy w tekście głównym.
Natomiast autentyczność ciągłego łuku Wf budzi wątpliwości, jeśli wziąć pod uwagę, że podobnego typu długie łuki występują w Wf jeszcze w innych miejscach, w których ich muzyczna adekwatność jest więcej niż problematyczna – por. t. 240-241. Z drugiej strony sytuacja w t. 77-84 każe uwzględnić możliwość, że łukowanie Wf, mimo prawdopodobnych niedokładności w dalszej części (patrz niżej i t. 204-205) może stanowić alternatywną, autentyczną wersję frazowania. Jedną z takich wyraźnych niedokładności jest sytuacja na przejściu t. 201-202 – łuk w t. 201, na końcu strony, sugeruje kontynuację, czego nie potwierdza początek łuku w t. 202. W naszej transkrypcji interpretujemy tę sytuację jako ciągły łuk, tak jak to zrobiono już w Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku