op. 12, Wariacje B-dur

Wf1 oparte jest na [A] i było korygowane, prawdopodobnie
dwukrotnie, przez Chopina.

Mimo licznych błędów i niedokładności tekst nutowy nie został zrewidowany w późniejszych nakładach. Następca Schlesingera, firma Brandus & Cie ograniczyła się do opatrzenia strony tytułowej swoją firmową pieczątką, zaś późniejszy właściciel tego tytułu, Henry Lemoine, wprowadził jedynie swoje dane na stronie tytułowej i zmodyfikował numer wydawniczy na 1. stronie tekstu nutowego. Egzemplarz prezentowany w mUltimate Chopin, pochodzący ze zbioru należącego do siostry kompozytora, Ludwiki Jędrzejewiczowej, nie ma karty ze stroną tytułową, co nie pozwala stwierdzić, czy jest to najwcześniejszy nakład, czy wznowienie dokonane przez Brandusa. Zdaniem redakcji, proweniencja wskazuje raczej na pierwszy nakład (z lat 1833-1846), gdyż żaden egzemplarz z tego zbioru nie jest datowany po roku 1846 {jeszcze przemyśleć sformułowanie]. 

[stąd Klara :) ]

Wśród błędów czy niedokładności Wf można wymienić: [wymieniam dużo, możesz pousuwać, jeśli za dużo]

• w całych Wariacjach zamieniono chopinowskie oznaczenie  na "zf" (t. 1, 50, 75, 78, 101, 179 i 207);
• w t. 10 sztycharz prawdopodobnie mylnie odczytał laseczki jako kliniki, czego korektę proponujemy w tekście głównym jako wariant;
• w t. 22 omyłkowo wydrukowano septymę G-f zamiast oktawy F-f;
• w temacie i pierwszej wariacji (t. 33-88) notacja rytmiczna (szczególnie l.r.) jest niekonsekwentna, a nierzadko błędna lub niejasna (t. 39, 49, 54 i 55, 58, 83, 84, 85 i 88);
• w t. 73 3. i 4. szesnastkę z pierwszej grupy omyłkowo zapisano w kluczu wiolinowym w wyniku niewłaściwego położenia klucza;
• na przełomie t. 86 i 87 przeoczono powrót do klucza basowego;
• na początku t. 94 zamiana widełek  na  – z pewnością pomyłka sztycharza – to błąd spotykany także w innych utworach Chopina (Nokturn Des op. 27 nr 2, t. 6, Scherzo h op. 20, t. 306, Etiuda c op. 10 nr 12, t. 53);
• na początku t. 96 błędne umieszczenie  o ton za nisko, przez co nie podwyższono b¹ na h¹;
• w t. 110 omyłkowo zamieniono kolejność  i  w wyniku niewłaściwego odczytania przez sztycharza zapisu [A];
• w t. 114 błędnie wydrukowano kwintę g¹-d² zamiast kwarty g¹-c², co Chopin poprawił w WfO;
• w t. 141 błędnie wydrukowano septymę f-es¹ zamiast seksty ges-es^1;
• w t. 204 umieszczenie przed b bemola, który powinien obniżać d¹ na des¹;
• w t. 205-206 Chopin prawdopodobnie nie planował naprzemienności akordów B-dur i b-moll, ale wszystkie je słyszał jako durowe, choć nie możemy mieć co do tego pewności.

W całych Wariacjach nie brakuje przeoczeń łuków czy znaków przynutowych, np. 12 brakujących kasowników podwyższających es na e w różnych oktawach w t. 155-167 czy brak 4 łuków w t. 129-131.

Chopin dokonał kilku zmian w czasie korekty Wf, z czego niektórych już po wysłaniu egzemplarzy mających posłużyć za podkłady pod Wn i Wa. Wśród istotniejszych zmian można wymienić:

• w t. 17 dodanie rytmu punktowanego w pr.r. (g², f²);
• w t. 72 zamianę b² na d³;
• w t. 134 zamianę e² na des²;
• w t. 146 zamianę kolejności 2. i 3. ósemki akompniamentu – z B-es¹-f na B-f-es¹;
• w t. 153 dodanie dźwięku b¹ na 4. ósemce taktu w pr.r.

[inne aut. kor.: t. 70 kropka staccato