W Wf 
na początku taktu umieszczono błędnie o ton za nisko – przy a1 zamiast przy b1. Poprawiono to w Wn1 (widać nawet ślady korekty, co pozwala podejrzewać, że było to działanie Chopina). Nie dodano jednak koniecznego bemola przywracającego b1 przy szesnastce na 4. mierze taktu. Błąd ten zauważono w Wn2 i dodano brakujący znak (co przyjmujemy w tekście głównym). W Wa również dodano przywracający 
, ale nie poprawiono położenia kasownika na początku taktu. Bemol został z trudem zmieszczony między przednutką a nutą, co wskazuje, że te zmiany były wprowadzane później, jako poprawki. Dodanie znaku było o wiele łatwiejsze niż przesunięcie go – sztycharz zapewne wykonał łatwiejszą część pracy, a z trudniejszej zrezygnował i nie zmienił położenia kasownika, licząc na przenikliwość wykonawcy.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy Wn, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość