t. 110
b2, e2-h2 i e2-h2-c3 w Wf (→Wa) Wfa przed 1. szesnastka dodatkowa główka b2; na pierwszej szesnastce h2 (w kwincie z e2); na drugiej szesnastce h2 w trójdźwięku z e2 i c3 (które są we wszystkich źródłach) |
||
e2-h2 i e2-b2-c3 w Wn Wn na 1. szesnastce h2 (w kwincie z e2, które jest we wszystkich źr.); na 2. szesnastce b2 w trójdźwięku z e2 i c3 (które też są stałe)
|
[moja wersja w ang] Tekst główny pochodzi z Wf, wariant – z Wn. W obu wydaniach dokonywano w tym miejscu poprawek, najprawdopodobniej z wersji: , powstałej przypuszczalnie w wyniku błędnego odczytania przez sztycharza Wf następującej pisowni [A]: . Wersja Wf, jako niewątpliwie autentyczna, musi być uznana za główną; wersję Wn, którą można przypisać zarówno Chopinowi, jak i adiustatorowi, przytaczamy w formie wariantu.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wn, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość