![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Zagadnienia : Połowiczne korekty
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »
t. 98
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Dodatkowa nuta c2 mogła być dodana przez Chopina w korekcie Wn1 (→Wf→Wa). Rysunek melodyczny akompaniamentu, w którym druga ósemka każdej pary położona jest wyżej niż poprzedzający dwudźwięk lub akord, sugeruje, że nuta ta prawdopodobnie miała być przetrzymana, co zostało następnie zrealizowane w korekcie Wf (→Wa). Niewykluczone też, że dodatkowe c2 zostało w Wn1 wydrukowane pomyłkowo i pozostawione niepotrzebnie po dodaniu właściwej nuty, as1 (błąd tercjowy). Łuk przetrzymujący tę nutę, dodany w korekcie Wf (→Wa) i eliminujący jej powtarzanie, byłby wówczas "uproszczoną korektą", jakie zdarzały się w utworach Chopina, np. w Polonezie c op. 40 nr 2, t. 125. W Wn2 przywrócono wersję A. W tekście głównym podajemy wersję Wf jako zamierzoną lub akceptowaną przez Chopina. Wersję A można uważać za równorzędny wariant, natomiast wersja Wn1 jest niemal na pewno błędna. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty |
|||||||||||||
t. 106-107
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Zmiana łukowania w tych i następnych taktach z pewnością pochodzi od Chopina. Zdaniem redakcji, celem korekty było zastąpienie krótszych łuków A przez dłuższe, co jednak w omawianych taktach zostało oznaczone lub zrealizowane niedokładnie, tak iż drugi z pierwotnych, przeznaczonych do usunięcia łuków pozostawiono. Podobne zjawisko występuje np. w Koncercie e op. 11, cz. III, t. 179-181. W autografach Chopina można znaleźć wiele przykładów przedłużania lub łączenia wpisanych początkowo krótszych łuków, jak choćby w t. 112-114 Ballady, a także np. w Mazurku As op. 24 nr 3, t. 7-8 czy Preludium d op. 28 nr 24, t. 30-35. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Połowiczne korekty |
|||||||||||||
t. 134-136
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
W t. 134 i 136 Chopinowski sposób pisania laseczek zawsze z prawej strony główek nutowych, spowodował niezrozumiałe odtworzenie dwugłosowej notacji Af przez sztycharza Wf, a w dalszej konsekwencji zupełnie błędny zapis Wa. W tekście głównym podajemy najprostszą i przypuszczalnie najpóźniejszą notację, wprowadzoną przez Chopina w [An] (→Wn). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Połowiczne korekty |
|||||||||||||
t. 169
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Zdaniem redakcji ani kryteria źródłowe, ani stylistyczne nie pozwalają wyróżnić którejś z tych wersji. Z tego względu w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe. Brak dźwięku fis1 w Wn to zapewne przeoczenie sztycharza. [teraz jak na to patrzę, to tak to wygląda, jakby w Wf coś tam było kombinowane, więc może dorabiali w czasie korekty? Brak dźwięku fis1 w Wn może być wynikiem przeoczenia sztycharza, jednak delikatne rozmycie w Wf sugeruje, że być może Chopin dodał ten dźwięk na późniejszym etapie.] kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Połowiczne korekty |
|||||||||||||
t. 174
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Pierwsze z dwóch kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Połowiczne korekty |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »