mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 320

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Szesnastka h2 w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.                 TGTU

Ćwierćnuta h2 w Wa i Wn3

dwudźwięk rozdzielony na głosy jak w t. 324
..

Wersja Wa i Wn3 to adiustacja ujednolicająca ten takt z analogicznym t. 324. Nie można wykluczyć, że w Wf źle odczytano notację [A] w tym miejscu, toteż wersję tę można traktować jako równorzędny wariant. W tekście głównym zachowujemy jednak pisownię Wf (→Wn1→Wn2), która mimo że pozornie mniej dokładna, sugeruje niuans wykonawczy być może zamierzony przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 320

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaku w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.               a tempo EZTU

Klinik w Wa i Wn3

EZnieU = klinik i a tempo wyżej
..

Dodanie klinika można uznać za uzasadnione – w analogicznych taktach odpowiednia nuta zawsze jest oznaczona staccato. Mimo to w tekście głównym zachowujemy wersję Wf (→Wn1→Wn2), gdyż nutę tę można uważać za pierwsze wystąpienie górnej nuty pedałowej i niewykluczone, że Chopin wyobrażał sobie jej wykonanie inaczej niż przedtem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 320

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaku w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

Akcent w Wn3

Ten sam akcent proponowany przez redakcję
..

W tekście głównym proponujemy akcent wzorowany na poprzednim takcie. Znak dodano w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 320

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

2 trójdźwięki w Wn i Wa2 (→Wa3)

Wn na 2. ósemce bez fis

3 trójdźwięki w Wf

Wf TGTU

4 trójdźwięki w Wa1

Wa1 seksta tylko na 6. ósemce taktu
..

Wersje Wn i Wf można traktować jako równorzędne warianty, gdyż każda z nich może być autentyczna, a ustalenie ich chronologii nie wydaje się możliwe. W tekście głównym podajemy tekst Wf, naszego źródła podstawowego. Wersja Wa1 jest zapewne pomyłką sztycharza, zadiustowaną w Wa2 (→Wa3).

Wersja Wa1 jest z pewnością pomyłką sztycharza, poprawioną w Wa2 (→Wa3). Jeśli chodzi o Wf i Wn nie znajdujemy żródłowego ani stylistycznego uzasadnienia dla poparcia jednej z tych wersji. [z komentarza]

[alternatywnie] Wersja Wa1 jest zapewne pomyłką sztycharza, poprawioną w Wa2 (→Wa3). Trudno z całą pewnością stwierdzić, która wersja spośród Wf i Wn była autentycznym zamiarem Chopina. Wydaje się jednak, że w t. 320-323 co druga ósemka akompaniamentu miała być sekstą, aż do momentu, w którym akord pozostaje niezmienny (od 2. miary t. 323).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 320-321

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk do Eis w Wn i Wa

EZnieU

Łuk do Fis w Wf

EZTU
..

Obie wersje mogą być autentyczne, ale też każda może niedokładnie odtwarzać notację rękopisu. Sztycharze chętnie dopasowywali łuki do jedno­stek rytmicznych czy wiązań (np. w Wa właśnie w ten sposób skrócono tu łuk Wf), co nakazuje ostrożność w stosunku do pisowni Wn. Z drugiej strony, sztycharz Wf mógł np. zamienić łuki w tym i następnym takcie – patrz t. 321-322. Z tych równorzędnych wariantów do tekstu głó­w­nego wybieramy wersję źródła podstawowego, czyli Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach