Wn1
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
porównaj
  t. 320

2 trójdźwięki w Wn i Wa2 (→Wa3)

Wn na 2. ósemce bez fis

3 trójdźwięki w Wf

Wf TGTU

4 trójdźwięki w Wa1

Wa1 seksta tylko na 6. ósemce taktu

Ustalenie, czy i którą spośród wersji Wn i Wf Chopin uważał za ostateczną, napotyka na trudności, zwłaszcza że każda z nich może też być po prostu pomyłką:

  • sztycharz Wn mógł np. pomylić ten takt z następnym – jedyną autentyczną wersją byłaby ta z 3 trójdźwiękami (Wf),
  • kopista lub sztycharz Wf mógł nie zorientować się od razu w zmianie schematu akompaniujących ósemek – w poprzednich taktach parzyste ósemki były na ogół powtórzeniem poprzednich. Jedyną autentyczną wersję przekazywałoby Wn (od początku trójdźwięki i dwudźwięki na zmianę).

Zakładając, że obie wersje są jednak autentyczne, za późniejszą możemy uważać wersję Wn, jeśli Chopin dokonał poprawki w [A] już po sporządzeniu [KF], lub Wf, jeśli dodał fis na 2. ósemce korygując to wydanie.

Także argumenty stylistyczne nie pozwalaja wyróżnić którejś z tych wersji: 

  • w Wn nowy schemat akompaniujących ósemek – trójdźwięk-dwudźwięk – zostaje zdefiniowany od początku końcowej, wygaszającej ruch harmoniczny frazy;
  • w Wf dwudźwięki pojawiają się w naturalny sposób wraz z szesnastkowymi motywami basu.

W tej sytuacji jako tekst główny przyjmujemy wersję źródła podstawowego, czyli Wf. Wersja Wa1 jest zapewne pomyłką sztycharza, zadiustowaną w Wa2 (→Wa3).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.