mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 390

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Wf

!!!   miniat: nic.                    EZnieU

 w Wn i Wa

EZnieU

 z  proponowany przez redakcję

EZTU
..

W źródłach nie ma  pod znakiem obiegnika, jednak "poprzeczka" widoczna w znaku Wf –  – bywała używana do zaznaczenia, że dolną nutę obiegnika należy podwyższyć (patrz np. Nokturn H op. 62 nr 1, t. 12, w którym Chopin w jednym z autografów zapisał obiegnik znakiem , a w innym wypisał drobnymi nutkami, z których dolna jest podwyższona). Zwraca również uwagę, że znak w Wf jest odwrócony, co może sugerować nienaturalną w tym kontekście kolejność zamiennych nut (najpierw dolna, potem górna). Notacji tej, zapewne przypadkowej, nie powtórzono ani w Wn, ani w Wa. W tekście głównym podajemy ogólnie przyjętą pisownię, odpowiadającą najbardziej prawdopodobnemu wykonaniu obiegnika.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 390-391

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

T. 390 jest w Wn1 (→Wn2) ostatni w linii tekstu, co prawdopodobnie spowodowało niedokładność w zapisie łuku biegnącego od f3 – pominięto jego dokończenie w t. 391. Możliwie też, że brak końcówki łuku jest skutkiem ubocznym adiustacji wysokości 1. ósemki w t. 391. W Wn3 łuk pominięto całkiem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn

t. 390-391

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

 i akcenty długie w Wf (prawdopodobne odczytanie)

!!!   miniat: t. 390, tylko górna 5-linia.              EZTU

  ​​​​​​​​​​​​​​w Wf (możliwe odczytanie→Wa,Wn1→Wn2)

EZnieU

Dłuższe   ​​​​​​​w Wn3

EZnieU1
..

W Wf znaczenie krótkich widełek diminuendo na początku 2. połowy taktu nie jest jasne. Znaki mają rozmiar zbliżony do akcentów długich, ale umieszczone są centralnie pod 3. triolą szesnastek. Za najprawdopodobniejsze odczytania uważamy zatem akcenty długie lub ; to ostatnie przyjęto zarówno w Wn1 (→Wn2), jak i Wa. Rozciągnięcie każdego znaku na pół taktu to dowolna adiustacja Wn3.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 390-391

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

W Wf nie ma krzyżyków podwyższających e3 na eis3. Znaki uzupełniono w pozostałych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 390-391

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuki rozdzielone w A (→KF→Wn1, →Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek te takty, tylko górna 5-linia

EZTU = łuk 390 + lewy koniec 391 itd.

Ciągły łuk w Wn2 (→Wn3)

EZnieU lewy koniec (od 390)
..

Wersja Wn2 (→Wn3) to efekt adiustacji ujednolicającej łukowanie z t. 369-370.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn