- « Poprzednia
- 1
- …
- 3261
- 3262
- 3263
- 3264
- 3265
- 3266
- 3267
- …
- 3706
- Następna »
t. 299
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przed g1, a1 w pr.r. i a, A w l.r. Dwa z nich, przed a1 i A, ma również ApI, zaś przed a dodano także w Wf1 (→Wf2) i Wa3. W Wn3 znajdują się wszystkie wymienione znaki. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 299-300
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Cztery kolejne oktawy, poczynając od Es1-Es w t. 299, były w A zapisane początkowo oktawę wyżej. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany rejestru basu |
|||||||||||
t. 300
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Zakłócenie regularności pochodu szesnastek w wersji Wf jest z pewnością wynikiem pomyłki sztycharza, który zamiast właściwych nut powtórzył dwie poprzednie (f1-b1). Chopin poprawił to w WfD. Także Wa ma poprawny tekst, co świadczy o dobrym wyczuciu i odwadze adiustatora tego wydania, gdyż błąd ten, jakkolwiek oczywisty, gdy widzi się prawidłowy tekst A (→Wn), daje w rezultacie wersję, która nie jest ani rażąca brzmieniowo, ani niezręczna pianistycznie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Błąd tercjowy |
|||||||||||
t. 300
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Trudno powiedzieć, jak doszło do zastąpienia naturalnych w tym kontekście łuków A przez jeden całotaktowy w Wn1 (→Wf→Wa). Jedną z możliwości jest korekta Chopina, ale pozostawienie akcentów co dwie nuty powoduje, że efekt zmiany łukowania jest słuchowo mało uchwytny. W tekście głównym przyjmujemy więc niewątpliwie autentyczne łuki A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||
t. 300
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W tekście głównym podajemy akcent długi wpisany w A jako jedyny niewątpliwie autentyczny znak. Widełki w Wn1, być może dodane przez Chopina, można jednak traktować jako potencjalnie autentyczny, równorzędny wariant. Wersje pozostałych wydań są zapewne wynikiem niedokładności – jak w przypadku Wf (→Wa) – lub adiustacji (Wn2). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 3261
- 3262
- 3263
- 3264
- 3265
- 3266
- 3267
- …
- 3706
- Następna »