mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 217

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Bemol ostrzegawczy przed des2 dodano w Wn (→Wf→Wa). W podobnym kontekście Chopin wielokrotnie sam pisał znaki precyzujące zgodną z tonacją wysokość nuty po wcześniejszym podwyższeniu oktawę niżej. Niewykluczone więc, że uzupełnienie to pochodzi od kompozytora.

Bemol przed półnutą des w l.r. jest naszym dodatkiem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wn

t. 217

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od 1. ósemki w A i Wn2

!!!   miniat: nic.           TGTU

Łuk od 2. ósemki w Wn1 (→Wf→Wa)
..

Późniejsze rozpoczęcie łuku w większości wydań to skutek niedokładności sztycharza Wn1 (→Wf→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 217-218

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 w A

!!!   miniat: 8 nut biegnika, tylko górna 5-linia, bez liczb nad i łuku.          EZTU (2 linijki!)

 w Wn

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Kolejne skrócenia znaku  w Wn i Wf (→Wa) są z pewnością przypadkowe. W tekście głównym odtwarzamy więc notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 217

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Początek łuku w A, interpretacja kontekstowa

Początek łuku w Wn (→Wf→Wa)

TGTU
..

Początek łuku A jest bez wątpienia niedokładny, nie jest jednak jasne, od której nuty miał się w zamyśle Chopina zaczynać – od 2. szesnastki f1, od przetrzymanej szesnastki es1, czy może nawet od ćwierćnuty es1, jak to zinterpretowano w Wn (→Wf→Wa). Jako tekst A przyjmujemy drugą z tych możliwości ze względu na nieco podobną sytuację w poprzednim takcie. Nie mając pewności, jak należy odczytać A, w tekście głównym podajemy niebudzącą zastrzeżeń pisownię wydań (równoważną przyjętej przez nas dla A).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 217

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

F w A (→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: ten takt, ścieśniony, tylko dolna 5-linia, bez pedału.                   EZnieU (z kropką staccato)

G proponowane przez redakcję

EZTU (z kropką)
..

Na początku taktu podajemy w tekście głównym G, występujące jako podstawa basowa w partii orkiestry, Rork. Jest bowiem nie do pomyślenia, by umieszczona w basie septyma F pozostała bez rozwiązania, przechodząc w następnym takcie na C, występujące w partii kontrabasów. Prawdopodobną przyczyną pomyłkowego wpisania w A nuty F jest wyobrażenie sobie przy pospiesznym pisaniu A tylko partii solowego fortepianu. Realnie brzmiąca linia basu (przy uwzględnieniu pedalizacji) układa się wówczas w postęp As-Ges-F:
.
Wersję z F można więc uważać za dopuszczalny wariant tylko przy ewentualnym wykonywaniu utworu bez akompaniamentu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy A