mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 220

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk od 1. ósemki w Wn1 i Wf (→Wa)

Wfa, Wn1 łuk zaczyna się nad dis1-fis1

Łuk od 2. ósemki w Wn2

Wn2 TGTU
..

Wcześniejszy początek łuku to zapewne wynik niedokładnego zapisu w [A]. Nowa fraza zaczyna się wyraźnie od 2. ósemki, co potwierdza łukowanie wszystkich analogicznych miejsc – t. 200, a także 141, 143, 161, 163 i 202.

Tercja dis1-fis1 wyraźnie należy do poprzedniej frazy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 220-243

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

Takty te – od 2. ósemki t. 220 – mają swój pierwowzór w drugiej części AImaz. W autografie tym zapisano je – tak jak w przypadku pierwszej frazy odpowiadającej t. 200-206 – pół tonu niżej (od B-dur w t. 220-226 do Es-dur w t. 236-243) i z licznymi różnicami w stosunku do wersji ostatecznej Poloneza. Omawiamy je w oddzielnych uwagach, podając wysokości nut po transpozycji o półton w górę, do tonacji widocznej w tekście głównym i źródłach do całego Poloneza.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

t. 220-242

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

Wersja ostateczna i AImaz różnią się, jeśli chodzi o użycie rytmów punktowanych ( lub  lub podobnie w dwukrotnie większych wartościach). W dwóch miejscach rytm punktowany został ostatecznie zastąpiony równymi wartościami – w t. 220 i 227. Odwrotna sytuacja miała miejsce pięciokrotnie – w t. 231, 234-235, 241 (2. i 3. miara) i 242 (1. miara).

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Rytm punktowany lub równy

t. 220-221

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A nie ma pauz górnego głosu. Chopin często pomijał tego rodzaju pauzy w oczywistych sytuacjach, nie zawsze zresztą będąc konsekwentnym – por. notację t. 216 (bez pauz) i 218 (z pauzą). W każdym razie dwugłosowość zaznaczona jest kierunkiem laseczek. Notację tę odtworzono w Wf, dodając jednak pauzy w t. 221, być może na polecenie Chopina. Pozostawienie t. 220 bez pauzy trzeba w tej sytuacji uznać za niedopatrzenie, toteż dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym dodajemy pauzę także w tym takcie. W Wn i Wa brak pauzy skłonił sztycharzy do poprowadzenia laseczki półnuty c w górę, co zmieniło notację niedokładną w błędną.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 220-221

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A (→Wf) nie ma widocznych w tekście głównym kasowników ostrzegawczych przed f1(2) ani bemoli obniżających a2 na as2 (w obu taktach). W Wn dodano wszystkie te znaki, a ponadto  przed f3, natomiast w Wa oba bemole oraz  przed f1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf