Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 190

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A brak kasowników podwyższających des na d, B1 na H1 i des2 na d2. Pierwsze dwa z nich dodano już w Wn1 (→WfWa, →Wn2), trzeci – tylko w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 190

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 w źródłach

!!!   miniat: nic.               TGTU

Alternatywna propozycja redakcji

EZnieU

..

Nie ulega wątpliwości, że znak  wpisany w A oznacza także akcent, podkreślający początek wzmocnionego wariantu frazy słyszanej dwa takty wcześniej. Dlatego proponujemy alternatywną interpretację tego znaku jako akcentu długiego. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 190-192

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk w t. 190-191 w A i Wn2

!!!   miniat: ta fraza, tylko górna 5-linia, bez wideł.         jak TGTU, ale tylko do 4. ćwierćnuty 190

Łuk w t. 191 w Wn1 (→WfWa)

cały takt

Łuk w t. 190-192 proponowany przez redakcję

TGTU

..

Zdaniem redakcji, zakończenie łuku na ostatniej ćwierćnucie t. 191 to niedokładność zapisu A – por. dłuższy łuk l.r., a także łuk nad podobną frazą w t. 188-190. Rozpoczęcie łuku w Wn1 (→WfWa) dopiero od t. 191 to przykład charakterystycznej maniery sztycharza Wn1. Patrz też t. 192-194.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 190

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

eis2 w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

e2 w Wn1 (→Wn2)

kaso e2 8. szesnastka

..

Wersja Wn1 (→Wn2) – z pewnością błędna, por. t. 186, 541 i 545, a także 182 i 537 – powstała przypuszczalnie z nadgorliwości adiustatora, który dodawał tu ostrzegawcze kasowniki przed przednutkami g2. Błąd poprawiono w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 190

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: klucz i 4. szesnastka fis1 + sekunda fis1-gis1, tylko dolna 5-linia, bez pedału.                      Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

3 nad szesnastką fis1, 2 nad ćwierćnutą gis1

Palcowanie wpisane do WfD

TGTU = (2) 

..

Palcowanie Fontany jest niemal na pewno identyczne z pochodzącą z lekcji z Chopinem wskazówką w WfD. W egzemplarzu tym, oprócz wyraźnej cyfry 2, wpisanej w charakterystyczny dla WfD sposób dwukrotnie, najpierw przez Chopina, potem przez panią Dubois, widoczna jest jeszcze delikatna kreska przy ósemce ais1. Znak ten można by interpretować jako cyfrę 1, nie jest to jednak pewne, toteż w tekście głównym podajemy tylko opisaną wyżej dwójkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD