mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 7-13

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

Łuki przetrzymujące w Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: wycinek, t. 7, tylko górna 5-linia.                   łuczek przetrzymujący szesnastkę cis1 w t. 7 i szesnastkę h1 w t. 13

Bez przetrzymań w pozostałych źródłach
..

Przetrzymanie cis1 w t. 7 i h1 w t. 13 to niewątpliwe adiustacje Wn2 (→Wn3), zainspirowane autentycznym przetrzymaniem d1 w t. 5 i cis2-e2 w t. 11. Adiustację można uznać za niekompletną – pominięto cis2 w podobnym kontekście w t. 3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 7-8

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

 z basem w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, t. 7, tylko dolna 5-linia.                EZTU = Ped+gwiazdka 

 pod szesnastką w KXI

EZnieU = Ped bez gwiazdki w t. 7

Bez oznaczeń w KGS
..

Położenie znaku  w KXI może być niedokładne lub tworzyć potencjalnie autentyczny wariant pedalizacji – patrz t. 5-6. Brak znaku  w t. 8 jest niemal na pewno przeoczeniem.
Brak oznaczeń pedalizacji w KGS – patrz t. 3-4.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 7

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W A przed ostatnią parą trzydziestodwójek nie ma znaków chromatycznych. Należałoby więc odczytywać je jako cis2 i c3 (obowiązuje  przed 5. trzydziestodwójką taktu), co oczywiście jest niemożliwe. Chopin w tym Preludium uważał za oczywiste, że druga i ostatnia trzydziestodwójka każdej grupy leży oktawę wyżej niż poprzedzająca ją nuta melodyczna, a co za tym idzie, precyzyjnie oznaczał jedynie wysokość nut melodycznych (por. t. 1-4). Nie ulega zatem wątpliwości, że prawidłowo zapisana jest dolna nuta, cis2, a niedokładność dotyczy górnej nuty, która musi brzmieć cis3. Co ciekawe, braku  przywracającego cis3 nie zauważono w żadnym z pozostałych źródeł, nawet w Wn2, w którym dodano  ostrzegawczy przed cis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 7

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W A widoczne jest skreślenie  przed g2, 5. trzydziestodwójką ostatniej grupy, co świadczy o sprawdzaniu poprawności notacji chromatycznej przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skreślenia A

t. 7

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

fis w A (→KF), odczyt dosłowny

!!!   miniat: 2. połowa taktu, wycinek, tylko górna 5-linia.                         EZnieU : tr tylko bemol des1;               red = 2 bemole pr.r.

f w Wf (→Wa) , Wn i KGS

tr = EZTU 2 kaso l.r. + kaso przed 2. ósemką pr.r. (f) + EZnieU1 bemol i kaso z akordu pr.r.;                      red = EZTU wszystkie znaki na tej mierze
..

Odczytany dosłownie akord na 3. mierze taktu brzmi w A (→KF) Fis1-Fis-b-des1-fis1, co daje akord Ges-dur (Fis-dur), który mógłby być częścią tego postępu harmonicznego. Chopin jednak z reguły unikał tego rodzaju nienaturalnej ortografii, toteż najprawdopodobniej przeoczył tu kasowniki obniżające wszystkie nuty fis na f. Uzupełniono je zarówno w Wf (→Wa), jak i Wn, a kompozytor nie zakwestionował drukowanych kasowników w żadnym z trzech egzemplarzy lekcyjnych zawierających pochodzące od niego adnotacje.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Adiustacje Wf