mUltimate Chopin

op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 1-10

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pisownia A

!!!   miniat: wycinek 3 miary t. 1, tylko górna 5-linia.                       EZTU : zrobione w t. 1 (i 8 – omówiony osobno) oraz na końcu 4, dorobić podobnie w całym Preludium oprócz 2., 3. i 4. miary t. 8); laski skrócić wszędzie tam, gdzie dochodzą do górnego głosu, ale przesuwać tylko szesnastki – trzydziestodwójek nie ruszać. Tam, gdzie w l.r. jest trzydziestodwójka w EZnieU2 (war_33, t. 3-7 i na końcu 10) szesnastka musi być wcześniej od niej, co wymusi przesunięcia w lewo 2 ósemek dolnego głosu (jak w t. 8), a co za tym idzie te ósemki pójdą do EZTU już w dwóch pierwszych wariantach.

Na końcu t. 10 nie przesuwać kasownika przed środkową nutą trioli (nutę można odrobinę dosunąć do kaso, jeśli będzie konieczne), bo on musi być w adnotacji na początku t. 6.

Pisownia KF

EZnieU1 i odpowiednio reszta

Pisownia Wf (→Wa), Wn i KGS

EZnieU2 i odpowiednio reszta
..

Rytmy punktowane na tle triol w pr.r. odtwarza­my zgodnie z notacją A (→KF), w której szesna­stki wypadają dokładnie nad 3. ósemką akompa­niujących triol. W Wf (→Wa), Wn szesnastki przesunięto dowolnie poza 3. nutę triol, wbrew konwencji, którą Chopin stosował przez całe życie. Patrz Nokturn cis op. 27 nr 1, t. 5-13.
Z zagadnieniem tym jest powiązana kwestia wyodrębnienia górnego głosu. Przyjmujemy notację, użytą w A niewątpliwie celowo, choć niekonsekwentnie, w której górna nuta akordu jest połączona laseczką z dolnymi. W KF (→Wn) i Wf (→Wa) uznano to za niepotrzebną kom­plikację i rozdzielono głosy. Zapis taki ma również KGS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Rytmy punktowane i triole , Adiustacje Wf

t. 2

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

cis w A (→KF→Wn1, →Wf→Wa) i KGS

!!!   miniat: 2. miara, wycinek, tylko górna 5-linia.            TGTU = cis środkowa nuta 2. trioli, dis – 3. trioli

dis w Wn2 (→Wn3)

dis w obu triolach
..

Wersja Wn2 to efekt dowolnej adiustacji, sprowokowanej błędem popełnionym w Wn1 w następnej trioli. Wydrukowano tam bowiem cis zamiast dis, co jest oczywistą pomyłką. Poprawiając tamto miejsce, adiustator Wn2 nabrał przypuszczalnie przekonania, że środkowe nuty triol mają tworzyć oktawowe echo nut melodycznych w całym tym fragmencie (t. 1-3 odpowiadające w Wn pierwszej linijce tekstu) i zmienił cis na dis także w 2. trioli. W rezultacie żadne Wn nie ma poprawnego tekstu w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 6-11

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

Podobnie jak w Preludium fis nr 8, Chopin uważał, że środkowe nuty triol nie wymagają znaku chromatycznego, jeśli odpowiedni znak był wpisany przed położoną oktawę wyżej nutą górnego głosu. W A (→KF→Wf) i KGS nie ma ani jednego z 8 potrzebnych znaków –  c i d w t. 6, g w t. 7, c w t. 9-10, d w t. 10-11 i  dis w t. 11. W pozostałych wydaniach uzupełniono większość znaków, jednak żadne nie ma w pełni poprawnego tekstu:

  • w Wn1 dodano 6 znaków – pominięto  c w t. 10 i  dis w t. 11;
  • w Wn2 dodano do nich tylko  w t. 11;
  • w Wa1 dodano 5 znaków – pominięto  d w t. 6 i 10 oraz  dis w t. 11;
  • w Wa2 dodano do nich tylko  d w t. 6 i 10.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 7

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

fis w A (→KF), odczyt dosłowny

!!!   miniat: 2. połowa taktu, wycinek, tylko górna 5-linia.                         EZnieU : tr tylko bemol des1;               red = 2 bemole pr.r.

f w Wf (→Wa) , Wn i KGS

tr = EZTU 2 kaso l.r. + kaso przed 2. ósemką pr.r. (f) + EZnieU1 bemol i kaso z akordu pr.r.;                      red = EZTU wszystkie znaki na tej mierze
..

Odczytany dosłownie akord na 3. mierze taktu brzmi w A (→KF) Fis1-Fis-b-des1-fis1, co daje akord Ges-dur (Fis-dur), który mógłby być częścią tego postępu harmonicznego. Chopin jednak z reguły unikał tego rodzaju nienaturalnej ortografii, toteż najprawdopodobniej przeoczył tu kasowniki obniżające wszystkie nuty fis na f. Uzupełniono je zarówno w Wf (→Wa), jak i Wn, a kompozytor nie zakwestionował drukowanych kasowników w żadnym z trzech egzemplarzy lekcyjnych zawierających pochodzące od niego adnotacje.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 8

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

W A (→KF,Wf→Wa1) i KGS nie ma  obniżającego h na b. Oczywistą w tym kontekście pomyłkę Chopina poprawiono w Wn i Wa2. O tym, że Chopin był przekonany o występowaniu b w poprzedzającej części taktu, świadczą wpisane w A kasowniki przed nutami H1 i h na 4. mierze taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa