Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 7-12

Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur

Łuki w A (→WfWa)

!!!   miniat: t. 7, wycinek, tylko dolna 5-linia.                TGTU = 2 łuki, rozpoczynające się w t. 7, 11.

Bez łuków w KF (→Wn)

..

Brak w KF (→Wn) łuków l.r. rozpoczynających się w t. 7 i 11 (a także 12 – patrz uwaga w tym takcie) to zapewne wynik nieuwagi kopisty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KF

t. 7-12

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

ritenuto w t. 7-8 w A (odczyt dosłowny→KF,WfWa1)

!!!   miniat: 2. połowa t. 7 + cały 8 + początek 9, tylko górna 5-linia, wycinek.                  EZnieU

ritenuto w t. 11-12 w Wn

na miniaturze to co przedtem, tylko za 2. razem (t. 11-13)                 EZTU

ritenuto w obu miejscach w Wa2

na mini tyle, żeby oba były = kawałek dolnej pięciolinii 7-8 i górnej 11

Bez wskazówki w AB i ASz

ritenuto w t. 7 w KGS

EZnieU1

..

Dodanie t. 9-12 w ostatniej fazie komponowania Preludium i skrótowy zapis tych taktów w A powodują, że nie jest pewne, ile razy i gdzie Chopin przewidywał użycie ritenuto. W grę wchodzą trzy możliwości, wszystkie pojawiające się w źródłach:

  • ritenuto tylko w t. 7-8, gdzie jest wpisane w rękopisach. Wersję tę widzimy w Wf (→Wa1).
  • ritenuto tylko w t. 11-12, jak jest w Wn.
  • ritenuto w obu miejscach, co podaje Wa2, kompilując wersje Wf i Wn.

Zdaniem redakcji, najnaturalniejsze muzycznie jest wskazanie ritenuto w t. 11-12, gdzie wraz z crescendo prowadzi do końcowej fermaty. Wersję tę, opartą na założeniu, że Chopin nie w pełni dostosował notację Preludium do nowej koncepcji formalnej, proponujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności KGS

t. 7-11

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzegawcze przed oktawą as-as1 w t. 7 i 11.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 7

Utwór: op. 28 nr 19, Preludium Es-dur

 pod 6. ósemką w A, prawdopodobne odczytanie

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.
EZnieU

 pod 5. ósemką w A (inne odczytanie→KF)

EZnieU1

 na 3. miarę w A (możliwe odczytanie→WfWa)

EZTU bez nawiasów z zawartością, czyli gwiazdka i Ped dookoła nawiasu

 na 2. miarę w Wn

EZnieU2

[ ] proponowane przez redakcję

EZTU

 na 3. miarę, alternatywna propozycja redakcji

EZnieU3

..

Umiejscowienie w A (→KF) drugiego znaku  w tym takcie budzi wątpliwości. Znak umieszczony jest pod 2. i 3. ósemką środkowej trioli (ze względu na poprawkę 2. ósemki znajdują się one bardzo blisko siebie), a można też go przypisać 1. nucie 3. trioli. (wersja Wn jest niemal na pewno sprzeczna z zamysłem Chopina). Zdaniem redakcji, w A znak wydaje się łączyć raczej z f na 6. ósemce taktu, a w KFh na piątej. Wraz z wersją Wf wyczerpuje to możliwości bezpośredniej interpretacji tego zapisu. Redakcja proponuje jeszcze dwa rozwiązania, wywiedzione z jednoznacznej, autentycznej pedalizacji podobnych zwrotów w t. 5 i 17.
Podobnie w t. 39.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności A

t. 7

Utwór: op. 28 nr 15, Preludium Des-dur

Ósemka as w A (→KFWn, →WfWa1)

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa taktu.    Tu bez kliszy 

Ćwierćnuta w Wa2

TGTU

..

Tak jak adiustator Wa2, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie dodatkowej laseczki ćwierćnutowej przy as w 2. połowie taktu na wzór analogicznego t. 3. W dalszych analogicznych taktach (t. 22 i 78) odpowiednich przedłużeń nie ma już w A wcale, ani w pierwszej, ani w 2. połowie taktu. Dokładniejsze oznaczenie pierwszego wystąpienia danej frazy to zabieg niejednokrotnie przez Chopina stosowany, toteż pominięcie tych laseczek nie musi być uznane za niedopatrzenie. Jednak w przypadku tego typu pojedynczych, ale istotnych dla aury brzmieniowej szczegółów, powtarzających się w sporym oddaleniu od siebie, uważamy za właściwe uzupełnienie pominiętych elementów zapisu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa