mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 7-9

Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll

3 łuki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, 2 miary, tylko górna 5-linia.
EZTU = prawy koniec t. 6-7, + t. 8 i t. 9

3 łuki w A (możliwa interpretacja→Wf→Wa)

EZTU t. 6-7 i 9 + EZnieU1 t. 8

Ciągły łuk w KF (→Wn)

EZnieU prawy koniec
..

Łuk nad t. 8 obejmuje w A 5 ósemek górnego głosu. Zdaniem redakcji możliwe jednak, że Chopin miał na myśli całotaktowy łuk, jak to odtworzono w Wf (→Wa). Łukowanie KF jest niewątpliwie sprzeczne z zapisem A, choć sytu­acja na przejściu t. 8-9 nie jest w kopii jedno­znaczna – łuk w t. 8 (na końcu linii) sugeruje kontynuację, natomiast łuk w t. 9 raczej nie. Ponieważ jednak t. 9 nie jest wypisany nutami, co uniemożliwia miarodajną ocenę położenia początku łuku, bierzemy pod uwagę koniec łuku w t. 8. Tak też zinterpretowano to w Wn.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KF , Niepewna kontynuacja łuku

t. 7

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

     w A (→Wf,KF→Wn)

    w Wa
..

Brak znaków  w Wa to zapewne efekt roztargnienia sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 7

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

es1 w A (→Wf→Wa1→Wa2)

! miniat: wycinek ten akord, tylko dolna 5-linia.            EZTU

d1 w Wn i Wa3

EZnieU
..

Wersja Wn może być albo adiustacją tego wydania (por. komentarz do t. 45-47), albo odmianą wprowadzoną przez Chopina (np. łącznie z Lento – por. komentarz do t. 1). Zdecydowana większość argumentów przemawia za pierwszą możliwością, czyli dowolną adiustacją Wn w tym miejscu:

  • wyraźny zapis A, powtórzony bez zmian w dwukrotnie przez Chopina korygowanym Wf;
  • świadectwa uczniów i przyjaciół Chopina – Marceliny Czartoryskiej, Fryderyki Streicher, Ferdynanda Hillera i Adolfa Gutmanna.

W tekście głównym podajemy zatem es1, traktując d1 jako wariant niepewnej autentyczności.
Zmianę w Wa3 wprowadzono z pewnością na podstawie porównania z Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 7

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

f w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.                TGTU = cała nuta f

Bez nuty w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

W tekście głównym uwzględniamy zapisaną w A całą nutę f. Występuje ona także we wszystkich źródłach partii orkiestry (w głosie altówek), w tym w późniejszym zapisie tego taktu w ApI. Brak tej nuty w wydaniach to zapewne następ­stwo błędu sztycharza Wn1, który być może nie był pewien, gdzie ją wpisać – mniej więcej w po­łowie taktu, jak jest w A, czy na początku taktu, jak tego wymaga ogólna reguła umieszczania wykonywanych równocześnie nut w jednym pionie.
W pierwotnej redakcji ośmiotaktowego wstępu, zapisanej w ApI, warianty te nie mają zastoso­wania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 7

Utwór: op. 63 nr 1, Mazurek H-dur

h-cis1 w AI, Wf2 (→Wa) i Wn3

AI, Wf2, Wa, Wn3 TGTU= h-cis

min. szesnastka

cis1-dis1 w Wf1 (→Wn1→Wn2)

Wf1, Wn1,2 szesnastka cis-dis

min. tylko szesnastka
..

Sekunda cis1-dis1 w Wf1 (→Wn1→Wn2) to niewątpliwy błąd (najprawdopodobniej sztycharza), o czym świadczy h-cis1:

  • występujące w AI,
  • wprowadzone przez Chopina w korekcie Wf2 (→Wa),
  • występujące zgodnie we wszystkich źródłach przy powtórzeniu tego miejsca w t. 75.

Prawidłowy tekst Wn3 to zapewne rezultat korzystania przy adiustacji z egzemplarza Wf2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wn