mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Prawdopodobne  w Ao

!!!   miniat: 4. miara taktu, tylko górna 5-linia bez palc.    Tu widły od prawego końca 1. szesnastki tej miary do prawego końca h1

Możliwy akcent długi w Ao

!!!!  pod d1-gis1

 w Wf (→Wn,Wa) 

!!!   TGTU

Alternatywna propozycja redakcji

!!!     = odwrócone widły TGTU
..

Znak  w Wf (→Wn,Wa) jest jednym z niewielu, które w Wfkor były już wydrukowane. Jego zgodność z intencją Chopina nie jest w związku z tym pewna ze względu na możliwość odwrócenia kierunku znaku w wyniku błędu sztycharza (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53). Błąd tego rodzaju wydaje się prawdopodobny, gdy wziąć pod uwagę kończący się tu czterotakt i następujący powrót pierwszej frazy z jej crescendem oraz prawdopodobne  w Ao.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

 i akcent w Ao

!!!    miniat:   ta miara taktu, obie 5-linie blisko siebie.    Tu fz> tak, żeby 'f' z fz się mieściło pod # dis1, a 'z>' pod chorągiewkami (ogólnie w pionie tak umieścić, żeby nie było wiadomo, do której ręki się to odnosi...).

Akcent w Wf (→Wn,Wa) 

!!!    Krótki akcent pomiędzy. Na kliszy !!!!!! WYŻEJ NIŻ STARE TGTU   !!!!!!!  

Propozycja redakcji

!!!!    NOWE TGTU    !!!!!  akcent długi jak w starym tylko wyżej, mniej więcej w połowie drogi między h w l.r. a czubkiem ogonków pr.r.
..

Akcent widoczny w Wf (→Wn,Wa) trzeba raczej odczytać jako krótki, choć w Wf używano jeszcze krótszych znaków, np. w Etiudzie C nr 1, t. 1-2. Także znak postawiony w Ao (obok ) bardziej przypomina zwykły, krótki akcent. Jednak długie akcenty wpisane przez Chopina w Wfkor w analogicznych t. 12 i 39 świadczą niedwuznacznie o tym, jakiego rodzaju akcentu Chopin chciał tu użyć.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez przetrzymania h w KLI i Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: tylko dolna 5-linia, dwa dwudźwięki. Tu pusta klisza

Łuk przetrzymujący h w Ao, Wn i Wa4
..

Autentyczność przetrzymania h jest poświadczona w sposób niewątpliwy tylko w Ao (tylko w tym takcie – por. t. 12 i 39). Łuki występujące w części pierwszych wydań są adiustacją albo prawdopodobnie (Wn), albo na pewno (Wa4, przypuszczalnie pod wpływem Wn). Dowolnie dodawane, rzekomo brakujące łuki w miejscach, w których nie wszystkie składniki dwudźwięków lub akordów są połączone (przetrzymane) łukami, spotykamy wielokrotnie w pierwodrukach utworów Chopina. Do tekstu głównego przyjmujemy niewątpliwie autentyczną wersję Wf (→Wa2→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

Tu, a także w t. 12, ale nie w t. 39, w Wfkor Chopin skreślił chorągiewki szesnastkowe dla trytonu dis1-a1 w dolnym głosie, zmieniając tym samym jego wartość rytmiczną na ćwierćnutę. Korekty nie uwzględniono jednak w Wf (→Wn,Wa), mimo że anulowanie tych zmian nie zostało oznaczone w sposób jednoznaczny:

  • w t. 4 obok wyraźnie skreślonych chorągiewek dopisany jest znak przypominający szesnastkę, który można ewentualnie interpretować jako sygnał przywrócenia chorągiewek;
  • w t. 12 skreślenie chorągiewek pozostawiono bez komentarza, ale na marginesie wykreślono uwagę – nie całkiem czytelną – dotyczącą prawdopodobnie usunięcia owych chorągiewek.

Widać, że początkowa i – jak się okazało – ostateczna koncepcja jednorodnej brzmieniowo i pianistycznie partii pr.r. była do samego końca procesu publikacji Etiudy poddawana przez Chopina wewnętrznej weryfikacji. Patrz t. 3-4.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Wahania Chopina

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

fis w KLI

!!!   miniat: ta ćwierćnuta, tylko dolna 5-linia.    Tu fis-h

f w Ao i Wf (→Wn,Wa) 

!!!   TGTU=pusta klisza
..

Chopin zdecydował się na obniżenie kwinty jeszcze na etapie przygotowywania podkładu dla Wf. Także Ao ma już ostateczną wersję z f. Podobnie w analogicznych t. 12 i 39.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu