mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 2-11

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Bez as w A

!!!    miniat:    4 ostatnie 16-ki t. 2 i pierwsza w t. 3, obie 5-linie, bez palcowania, scieśnione w pionie.       Tu 12. nuta l.r. to f1 zbiegnięte z pr.r. (bez ligi as). Dolny głos pr.r. (ósemka z kropką i 16ka) z wiązaniem do góry (jak w t. 4). To wspólne f1 przesunąć w prawo o 16.

as w Wf (→Wn)

!!!    TGTU

as i palcowanie w Wa

!!!    TGTU
..

Zapisaną w A wersję ostatniej szesnastki t. 2 i 10 Chopin zmienił korygując Wf (→Wn,Wa). Ślady tej korekty są w Wf wyraźnie widoczne w obu taktach. Co ciekawe, w t. 2 A miał początkowo wpisaną jeszcze inną wersję, w której prawdopodobnie występowała nuta as, choć bez łuku przetrzymującego ją do następnego taktu.

W t. 2 dodaną nutę as opatrzono w Wa cyfrą palcowania '3'. Uwzględniamy ją w tekście głównym zamiast identycznej wskazówki na początku następnego taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Wahania Chopina , Autentyczne korekty Wf

t. 2-4

Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll

Łuk AI

!!!   miniat: od 2. ósemki t. 2 do półnuty w t. 4, tylko górna 5-linia, ścieśnione, bez oznaczeń pomiędzy pięcioliniami.        Tu łuk od f2 w t. 3 do półnuty

A

!!!     łuk od c2 na 2. ósemce t. 2 do des2 w t. 3

Wf (→Wn1), możliwa interpretacja

Wn2 (→Wn3→Wn4) i Wa

!!!    TGTU
..

Ani w A, ani w Wf łuki nie są w tych taktach dokładne. Łuk A stopniowo zanika wskutek kończącego się atramentu, tak iż nie ma pewności, dokąd w intencji Chopina miał sięgać. W Wf (→Wn1) wątpliwość dotyczy przejścia do nowej linii pomiędzy t. 2 i 3 – łuk w t. 2 sugeruje kontynuację (zgodnie z A), czego nie potwierdza jednak nowy łuk w t. 3. Łuk AI jest wprawdzie czytelny, ale generalnie łuki w tym rękopisie wydają się być stawiane wyrywkowo, bez intencji stworzenia spójnego, kompletnego obrazu frazowania czy artykulacji (zbieżność z drugim łukiem Wf jest zapewne przypadkowa). Zdaniem redakcji, nie ma powodu sądzić, by łukowanie miało się tu różnić od oznaczeń w analogicznych t. 10-12, objętych jednym łukiem zarówno w A, jak i w wydaniach. Por. t. 47.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 2-7

Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll

Mordenty w AI i A

!!!   miniat: ta co przy łukach, z łukiem TGTU.      Tu mordenty nad des2 zamiast kropek

Bez ozdobników w Wf (→Wn,Wa)

!!!    TGTU (kropki zamiast mordentów)
..

Mordenty stanowiły od początku integralną część głównego tematu Etiudy. Ostatecznie jednak, korygując Wf (→Wn,Wa) Chopin zrezygnował z nich w pierwszej części utworu (por. t. 38-39).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 2

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Palcowanie w A

!!!   miniat: 2. i 3. ćwierćnuta, tylko dolna 5-linia.     Tu 2x '1' (nad d i a)

Klinik w Wf (→Wa)

!!!    tylko klinik nad a, zamiast palców

Kliniki w Wn

!!!       dwa kliniki nad d i a, zamiast palców

Wariantowa propozycja redakcji
..

Kliniki nad d i a to wynik pomyłki sztycharza Wf, który źle zinterpretował jedynki palcowania. Pierwszy z nich usunięto w trakcie ostatniej korekty Wf (→Wa), jednak w Wn pozostał niepoprawiony. W tekście głównym podajemy palcowanie, zgodnie z A, jednak uwzględnienie cyfry nad d pozostawiamy do uznania wykonawcy, gdyż w następnych, podobnych figurach (t. 4, 6, 8) Chopin już jej ani razu nie powtórzył i niewykluczone, że odnosiła się ona do pierwotnej wersji tego fragmentu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 2-5

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Dwa akcenty długie w AI

!!!   miniat: pół t.10 i pół t. 11 (będą udawać t. 2 i 3), tylko górna 5-linia, z numerem t. 3, bez wideł pod pięciolinią.      Tu akcent długi nad 3. szesnastką w t. 2 i 5

Trzy różne akcenty w A

!!!    długie w t. 2 i 5, krótki w t. 3

  w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU
..

Nad motywami szesnastkowymi w t. 2, 3 i 5 podajemy w tekście głównym konsekwentne pary widełek  , wprowadzone przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa). W obu autografach zapisana jest – mniej lub bardziej dokładnie – wcześniejsza koncepcja, w której tylko 3. szesnastka taktu opatrzona jest akcentem (na ogół długim). Por. sąsiednią uwagę o łukach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf