mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 2-3

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

Bez palcowania w A (→Wf,KF→Wn)

!!!   miniat: 4. miara t. 2 + pół t. 3, tylko górna 5-linia, wycinek.                  Tu bez kliszy 

Palcowanie w Wa

4. miara t. 2: 1253, t. 3 od 3. nuty : 1213.
..

Palcowanie Wa nie może pochodzić od Chopina, jest jednak naturalne i niewykluczone, że odpowiada temu, które kompozytor przewidywał dla tych figur.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 2

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

Bez palcowania w A (→Wf,KF→Wn)

!!!   miniat: wycinek 2. miara z przednutkami, tylko dolna 5-linia.                      Tu bez kliszy 

Palcowanie w Wa

od H : drobne 43 + pod c normalne 13 z łuczkiem pod
..

Palcowanie Wa jest dodatkiem adiustacji wydawcy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 2-10

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

Łuki od przednutek w A (→KF→Wn)

!!!   miniat: wycinek t. 2 bez 1. ćwierćnuty, tylko dolna 5-linia.                       EZTU w t. 2, 6 i 10

Łuki od 2. ćwierćnuty w Wf (→Wa)

EZnieU
..

Łuki w t. 2 i 6 (a także 18) wyraźnie obejmują już przednutki rozpoczynające tryle. W tej sytuacji uznajemy łuk w t. 10 za niedokładny i w tekście głównym proponujemy łuk analogiczny do pozostałych. Notacja KF jest niejasna – trzy z czterech łuków biegną raczej od 2. przednutki (tylko w t. 6 od pierwszej). Ponieważ taki zapis nie tłumaczy się muzycznie, przyjmujemy, że kopista wszędzie miał na myśli łuki rozpoczynające się od 1. przednutki, jak to zresztą odczytano w Wn.

Jeśli chodzi o moment zakończenia łuków, to zdaniem redakcji notacja A w t. 6 i 10 wskazuje raczej na pisanie z rozmachem łuków, które dla Chopina były oczywiste, niż chęć doprowadzenia ich do końca taktu jako łuków-tenuto (patrz jednak t. 18).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Niedokładności KF , Łuki tenuto

t. 2-6

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

..

Widoczne w A skreślenia i dopisane nuty w t. 2 i 6 pozwalają zrekonstruować pierwotną wersję ostatniej miary tych taktów jako  i . Pomysł zmiany narodził się prawdopodobnie przy pisaniu t. 6, po którym odpowiednią poprawkę wprowadził Chopin w t. 2. Świadczy o tym notacja analogicznej figury w t. 10, w którym ostateczna wersja wpisana jest od razu, bez poprawek.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany linii głównej

t. 2-4

Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur

Łuki od 2. ósemki w A (→Wf→Wa)

!!!   miniat: t. 2 i 1. ósemka 3, wycinek tylko dolna 5-linia.                   EZTU = 2 łuki

Łuki od 1. ósemki w KF (→Wn)

EZnieU1
..

Doprowadzona do t. 3 końcówka łuku z t. 2 jest w A bardzo słabo widoczna, co przypuszczalnie utwierdziło Fontanę w przekonaniu, że łuki figur l.r. mają się kończyć wraz z ostatnią ósemką taktu, jak jest w t. 1 (przypuszczalnie dopiero widząc łuki w t. 5-6 i 6-7, zorientował się, że jest inaczej, i przedłużył łuk w t. 4). W przypadku początków łuków nawet prawidłowe odczytanie łuków w t. 5-7 nie skłoniło go do poprawienia wcześniej napisanych łuków, ani do zachowania pisowni A w dalszych taktach (w A tylko łuki w t. 9 i 15 można uznać za niejasne pod tym względem, pozostałe wyraźnie rozpoczynają się od 2. ósemki). W tekście głównym podajemy pisownię A (także w następnych taktach).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności KF