mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Tylko staccato w ApI

staccato ma leggier. w A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek, te 3 słowa, tylko górna 5-linia.          EZTU

staccato leggiero w Wf

EZnieU2

staccato ma leggiero w Wa
..

W tekście głównym zachowujemy rozbudowaną wskazówkę wykonawczą w wersji A (→Wn→WfSB). W pozostałych wydaniach Chopinowski, nie do koń­ca jasny skrót leggier. zastąpiono przez leg­gie­ro, co najprawdopodobniej odpowiada znacze­niem ale nie formą określeniu przewidywanemu przez Chopina – patrz uwaga do t. 14. Przy tym w Wa zastosowano więcej skrótów, a w Wf1 (→Wf2) pominięto 'ma', zmiany te niemal na pewno są następstwem adiustacji lub niedokład­ności sztycharza.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez nuty w ApI

es2 w A (→Wn→Wf,WfSB), odczyt dosłowny

! miniat: wycinek od akordu F-c1-a1 do ćwierćnuty es1, obie pięciolinie.                      EZnieU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta z fermatą

es1 w Wa

tr = EZnieU1 = 2 pauzy ćwierćnutowe (górne) + ćwierćnuta, sf i fermata,                    red = EZnieU2 = analogiczny zestaw jak w tr

es1 proponowane przez redakcję

EZTU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta bez bemola i akcentu + fermata
..

W A (→Wn→Wf) brzmienie ostatniej ćwierćnuty przed końcowym pasażem może budzić wątpli­wości, gdyż Chopin zanotował ją na górnej pięciolinii, na której w tym miejscu obowiązuje już przenośnik oktawowy. Odczytana dosłownie brzmi ona więc es2. Takie rozumienie tego zapisu kłóci się jednak wyraźnie z układem graficznym partii l.r., w którym nuta ta i poprzedzające dwie pauzy zapisane są na jednym poziomie, wypa­da­jącym pomiędzy górnymi nutami akordu F-c1-a1. Relację tę, zachowaną w naszym wydaniu, uwa­ża­my za kluczową w interpretacji tego miejsca, gdyż dowodzi ona, że pisząc omawiane es1, Cho­pin  w y p e ł n i a ł  brzmienie akordu  l e w e j  ręki, a powodującego dwuznaczność wejścia w zakres przenośnika oktawowego odnoszącego się do  p r a w e j  ręki w ogóle nie brał pod uwagę. W tekście głównym umieszczamy to es1 na dol­nej pięciolinii, co eliminuje ewentualne nieporo­zumienia. Podobne rozwiązanie zastosowano także w Wa, w którym jednak na dolnej pię­ciolinii zapisano także cały poprzedni akord l.r. – f-c1-a1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Począwszy od akordu f-c1-a1 partia l.r. zapisana jest w Wa na dolnej pięciolinii w kluczu wiolinowym. Klucza tego nie odwołano aż do końca taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Notację tę odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). W transkrypcji merytorycznej ("redakcja") dopasowujemy układ Wa do pozostałych źródeł, w których zmiany kluczy nie występują. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akcent w A

! miniat: wycinek, od akordu F-c1-a1 do ćwierćnuty es1, obie pięciolinie.               EZTU = akcent nad es1

Bez znaku w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Brak akcentu na ćwierćnucie es1 to przypuszczalnie przeoczenie lub innego rodzaju pomyłka sztycharza Wn1 – patrz wcześniejsza uwaga do kwinty F-c.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez znaku w ApI i A

! miniat: wycinek A, ten akord z całym ppp, obie pięciolinie.              Tu bez kliszy 

Akcent długi w Wn (→Wf)

nad kwintą F-c

Krótki akcent w Wa i WfSB

tam gdzie długi
..

Akcent długi dodany w Wn1 można by uważać za adiustację lub nawet korektę Chopina, gdyby nie pojawiające się w tym samym miejscu . Opatrzony tą wskazówką dynamiczną akord stanowi zakończenie długiego, trwającego od początku tego rozszerzonego taktu diminuenda, tak iż zaakcentowanie go byłoby sprzeczne z wyraźnie przez Chopina wskazaną ideą całkowitego wyciszenia i uspokojenia muzyki. Redakcja uważa za prawdopodobne, że doszło tu do pomyłki "symetrycznego odbicia" – akcent, który miał być umieszczony pod laseczką ćwierćnuty es1 po półnutowym akordzie, wydrukowano nad laseczką kwinty F-c przed tym akordem. Biorąc to pod uwagę, akcentu tego w tekście głównym nie podajemy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wn