|
es2 w ApI i A (→Wn→Wf,WfSB), odczyt dosłowny ! miniat: wycinek od akordu F-c1-a1 do ćwierćnuty es1, obie pięciolinie. EZnieU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta z fermatą |
|
|
es1 w Wa tr = EZnieU1 = 2 pauzy ćwierćnutowe (górne) + ćwierćnuta, sf i fermata, red = EZnieU2 = analogiczny zestaw jak w tr |
|
|
es1 proponowane przez redakcję EZTU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta bez bemola i akcentu + fermata |
W A (→Wn→Wf) brzmienie ostatniej ćwierćnuty przed końcowym pasażem może budzić wątpliwości, gdyż Chopin zanotował ją na górnej pięciolinii, na której w tym miejscu obowiązuje już przenośnik oktawowy. Odczytana dosłownie brzmi ona więc es2. Takie rozumienie tego zapisu kłóci się jednak wyraźnie z układem graficznym partii l.r., w którym nuta ta i poprzedzające dwie pauzy zapisane są na jednym poziomie, wypadającym pomiędzy górnymi nutami akordu F-c1-a1. Relację tę – zachowaną w naszym wydaniu – uważamy za kluczową w interpretacji tego miejsca, gdyż dowodzi ona, że pisząc omawiane es1, Chopin w y p e ł n i a ł brzmienie akordu l e w e j ręki, a powodującego dwuznaczność wejścia w zakres przenośnika oktawowego odnoszącego się do p r a w e j ręki w ogóle nie brał pod uwagę. W tekście głównym umieszczamy to es1 na dolnej pięciolinii, co eliminuje ewentualne nieporozumienia. Podobne rozwiązanie zastosowano także w Wa, w którym jednak na dolnej pięciolinii zapisano także cały poprzedni akord l.r., f-c1-a1.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Wysokość
