Tekst główny
porównaj
Wersja Wn2 (→Wn3,WfSB) z E i e w 2. połowie taktu jest niemal na pewno dowolną adiustacją, wprowadzoną przypuszczalnie przez analogię do t. 65. Wersja ta jest sprzeczna nie tylko z ApI i A (→Wn1→Wf,Wa), ale i z Mozartowskim oryginałem. Por. także odpowiednie fragmenty 2. wariacji i finału (t. 141 i 280-281).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość