mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 52

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

w Wn

Wn TGTU=mordent

 

 w Wf (→Wa)

Wfa tryl
..

W tekście głównym przyjmujemy opartą na [A] pisownię Wn. Oba symbole bywały przez Chopina używane zamiennie na oznaczenie mordentu, można jednak wersję Wf traktować jako wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Tryl lub mordent

t. 53

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Arpeggio w Wn1 i Wf (→Wa)

Wn1 TGTU

Bez znaku w Wn2

Wn2 puste
..

Brak arpeggia w Wn2 to przypuszczalnie przeoczenie sztycharza.

Pionowe łuki w Wf (→Wa) są zapewne wynikiem niejasnego zapisu [A] (patrz uwaga w t. 27). Z kolei brak arpeggia w Wn2 to przypuszczalnie przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Arpeggio – pionowy łuk

t. 55

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Arpeggio w Wn, interpretacja kontekstowa

Bez znaku w Wf (→Wa)

Wfa EZnieU2
..

Znak arpeggia jest w Wn umieszczony przed przednutką, a w t. 288, będącym niewypisanym w [A] powtórzeniem omawianego taktu – przed oktawą des3-des4. Jedna z tych pisowni jest więc zapewne niedokładna, a za właściwe przyjmujemy naturalniejsze umiejscowienie znaku w t. 288. Brak arpeggia w Wf wydaje się być przeoczeniem sztycharza, niewykluczone jednak również, że Chopin dopisał je w [A] już po tym, jak Fontana ukończył [KF] (→Wf). Celowe pominięcie arpeggia przez Chopina, jakąkolwiek drogą, jest zdaniem redakcji najmniej prawdopodobne.

Brak arpeggia w tym takcie w Wf (→Wa) wynika prawdopodobnie z tego, że Chopin dopisał je w [A] już po tym, jak Fontana go skopiował (patrz uwaga w t. 29). W związku z tym w tekście głównym podążamy za opartym na [A] Wn, tak jak w t. 29.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

t. 55

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Trzydziestodwójka w Wn

Wn wg opisu

Szesnastka w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

W tekście głównym podajemy zapisany bezbłęd­nie rytm Wf (→Wa). Wersja Wn, mimo popraw­nych wartości rytmicznych, budzi różnego rodza­ju wątpliwości:

  • rozplanowanie partii pr.r. względem lewej odpowiada wartościom rytmicznym Wf, a nie Wn;
  • Chopin, zgodnie z tradycyjną regułą, nie używał kropek w zapisie pauz;
  • w analogicznym t. 288 Wn ma inny rytm – taki, jaki w Wf występuje w obu tak­tach. Sytuacja taka nie mogła mieć miej­sca w [A], w którym repryza głównej części Poloneza niemal na pewno była tylko oznaczona skrótowo jako powtórze­nie odpowiedniego fragmentu pierwszej części.

Sytuację tę najłatwiej wytłumaczyć dokonywa­niem w Wn poprawek w druku, a ponieważ nic nie wskazuje na udział Chopina w korekcie Wn1, autentyczność wersji tego wydania jest w tym miejscu wątpliwa.

W tekście głównym podążamy za Wf - najpóźniejszym źródłem autentycznym (patrz Zasady tworzenia tekstu głównego). DODAĆ LINK

Czy tag "autentyczne korekty Chopina"?

[Teoria: sztycharz wbił ósemkę, potem pauzę szesnastkową, a potem 32-kę zamiast szesnastki, więc później próbował to poprawić, dodając kropkę do pauzy i stwierdzając, że to mały ból, no bo przecież za pierwszym razem był rytm z trydziestodwójką. Tylko wtedy chyba poprawiliby to w Wn2, nie?...

Trudno wyjaśnić, skąd wziął się zapis pauzy szesnastkowej z kropką. Być może sztycharz pomylił się: po ósemce i pauzie szesnastkowej umieścił trzydziestodwójkę, a potem chcąc naprawić błąd rytmiczny, dodał kropkę przy pauzie. W tekście głównym podążamy za Wf - najpóźniejszym źródłem autentycznym (patrz Zasady tworzenia tekstu głównego).]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 55-56

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Dłuższy łuk w Wn

Wn TGTU

Krótszy łuk w Wf

Wf łuk tylko do 3. ćwierci t. 55

Bez łuku w Wa

Wa puste
..

W tekście głównym podajemy łuk Wn, zgodny z łukami tego wydania w analogicznych t. 29-30 i 288-289. W tym ostatnim miejscu łuk taki ma również Wf (→Wa), co dowodzi, że krótszy łuk w omawianych taktach jest w Wf niedokładny. Brak łuku w Wa to z pewnością błąd.

W tekście głównym podążamy za Wn, uznając łuk Wf za niedokładny, a brak łuku w Wa za przeoczenie, co wyjaśniamy szerzej w uwadze w t. 29.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa